Ze schijnen bekend te zijn in Amerika en Canada, AIDSWOLF. Ik had er nog nooit van gehoord. Min of meer op goed geluk ging ik naar Worm, ik was er net voor het concert en kon nog even het fantastische gebouw bekijken. Dat alleen al is een bezoek waard. Rustiek balken plafond, ruw metselwerk, veel gerecycled materiaal. Zeer creatief met geld met materiaal omgegaan. Veel intiemer dan Now&Wow. Waar waren we? AIDSWOLF. Ja, ze maken ook zeefdrukken/posters, een beetje in de stijl van hun muziek (check: www.seripop.com), althans dat zei Zeloot tegen mij. Zeloot heeft ook de foto gemaakt en ze danste als een dolle op het 'sgnierend' kwartet. Maar zeg, als je aan AIDSWOLF denkt, wat voor associaties komen dan bij je op? Bij mij gaat het toch in de richting van een virus dat je merg en been helemaal uitvreet, en als de wolf je tanden heeft bereikt ben je voor de rest al verteerd. De schitaarnoise ging me inderdaad door merg en been, en door m’n trommelvlies, dat behoorlijk op de proef wordt gesteld (check: www.hoortest.nl). Ik moest denken aan mijn lagere schooltijd, toen mijn buurmeisje en ik ergens een poepveldje in Spijkenisse Noord keihard in elkaars mond gilden. Er kwam dan zo'n vreemde echo-achtige piep in je oren, antigeluid. Ik moest ook denken aan Maarten ’t Hart, die houdt van Bach en vindt popmuziek maar kabaal. Hoewel ik nooit een cd van deze jongelui zal kopen, of zelfs maar illegaal downloaden was de live act overtuigend, eenmalig dan. Het is omgekeerde van het islamitisch paradijs, in de hel wacht je 72 marathonconcerten van AIDSWOLF. Ik vond het geluid zo heftig dat ik als vanzelf in een naar dans neigend spasme kwam. De kracht van het concert zit'm in de afloop. Het is weer voorbij. Je kunt dan weer verder met je leven. Het aardse tranendal verandert in het land van Kokanje, waar beekjes kabbelen, de gebraden kwartels in je mond vliegen en maagden geen begeerte opwekken. AIDSWOLF, ik was erbij.

Gezien: zaterdag 11 februari 2006

Check: www.wormweb.nl en www.zeloot.nl