is what you get?
Ze zeggen altijd dat de eerste indruk de belangrijkste is, de indruk waar men jou op beoordeeld en veroordeeld. Dit zijn de momenten waarbij mensen hun check (up en down) moment hebben en in hun geheugen gaan graven naar de ergste roddels, hmm….was dat niet…die en die, die dat en dat heeft gedaan?
Er worden vooroordelen gemaakt en uitgesproken, niet voor hoe je bent of waar je voor staat maar gewoon lekker oppervlakkig, hoe je eruit ziet en hoe je op dat moment overkomt. Dus hoe belangrijk is het om eruit te zien zoals je bent?
“Hij durfde niet eens met je te praten” giechelde mijn vriendin. We zijn aan het stappen in Off-corso, binnen is het absurd druk, benauwd en een enorme walm van zweetgeur blijft maar hangen in de hele zaal. “Wat”? probeer ik boven het geluid van de muziek uit te schreeuwen. “Je moet niet zo arrogant kijken joh… hij durft je echt niet aan te spreken” en kijkt om haar heen alsof ze degene, die dat had gezegd, wilde aanwijzen maar kan hem al niet meer vinden in de drukte. Hij dacht zelfs even dat ie oogcontact had gemaakt. Verbaast kijk ik haar aan, “uh.. mijn gedachten waren blijkbaar even ergens heel anders…”
En hij was echt niet de eerste die dat ooit tegen mij heeft gezegd, verteld ze giechelend, blijkbaar vond ze het wel grappig want ze kon ook echt niet voorstellen dat ik ook maar ooit arrogant ben geweest. Ik ook niet trouwens dus hoe kan ik iets uitstralen wat ik nog nooit ben geweest? En een beetje vent heeft toch wel genoeg zelfvertrouwen om me aan te spreken, ik bijt toch niet? Het vreemde was, ik kon me hem niet herinneren, ik had hem niet eens gezien.
We proberen wel vaker een beeld van de mensen om ons heen te vormen, het uiterlijk kon soms heel veel over iemand onthullen maar tegelijkertijd ook zoveel verbergen. Hoe meer we geïnteresseerd in iets of iemand raken, des te meer we willen observeren en ontdekken.
“Eigenlijk vind ik het wel best om single te zijn, waarvoor hebben we ook mannen nodig?” hoor ik aan de andere kant van de telefoon. “Ik kan nu doen wat ik wil en hoef nergens rekening mee te houden” en zo blijft ze een tijdje doorratelen, ik hoef alleen de telefoon tegen me oor aan te houden, af en toe beantwoord ik haar “ahum.. ja.. tuurlijk.. “. Haar uitspraken kwamen uit pijn, teleurstelling en afwijzing.. en uitte zich in zelftroost… een poging om haarzelf overeind te houden.
Ze is het mondige typetje, praten, schreeuwen en schelden, overheersend aanwezig, stoer, flirterig en speels. Ook al leek ze sterk, jong en wild, ook zij was breekbaar, iets wat hij blijkbaar niet had gezien misschien had hij haar dan niet zo lang aan het lijntje gehouden om haar vervolgens recht in haar gezicht af te wijzen.
In relaties, in liefde was openheid, eerlijkheid en waarheid nodig en leugens doen op zulke momenten misschien evenveel pijn als de waarheid…
Ze zou het hem nu nooit meer kunnen vertellen dat ze verliefd is, serieus is en er helemaal kapot van is.
We zullen altijd blijven zien… wat we willen zien…
