Het was geweldig, ik heb een heerlijke avond gehad. Het voorpramma van De Kift was een ramp, toneel waarbij je als toeschouwer plaatsvervangende schaamte voelt voor de acteurs die niet goed in hun vel zitten.
Maar De Kift, die de kameropera van Charmes opvoerde in Lantaren Venster was een genot.
Het verhaal is me volledig ontgaan, maar dat is altijd zo bij opera. Het schijnt absurdistisch te zijn, maar aangezien het uit de jaren dertig van de vorige eeuw stamt is dat zowiezo niet relevant. Wat me zo meesleepte waren de spelers zelf. Negen mannen en een dame, ieder in hun eigen gevecht met hun rol, die hun op het lijf geschreven leek. Het wrong, wringde, was wrang, schuurde, schurgde en scheurde over het toneel. De meesten van hen speelde vier verschillende instrumenten, behalve de twee professionele zangers. die zo professioneel zijn dat ze nog maar één ding kunnen.
Het stuk gaat volgens mij over het plezier in acteur en muzikant zijn en dat is wat er bij De Kift vanaf spat. Het dee me denken aan de Internationale Nieuwe Scene uit 1980, of Drukwerk, of Jim van der Woude met Freek de Jonge. Podiumbeesten zijn het, ongeacht wat ze doen, een boeiende avond verzekerd.

groet ivo

Array
(
)