Wie wel eens in Dizzy of Exit komt, heeft haar vast wel herkend van nevenstaande foto: die blonde stoere meid die vol overgave ervoor zorgt, dat het geluid zo mooi mogelijk je oren bereikt.
Wie regelmatig in de Dizzy of de Exit komt, heeft haar vast wel herkend op nevenstaande foto's: die blonde stoere meid die vol overgave ervoor zorgt, dat het geluid van de band zo mooi mogelijk je oren bereikt.
Úffa heet ze, uit te spreken als Oeffa. Of eigenlijk heet ze Úlfhildur, maar da's te moeilijk. Enige jaren geleden besloot ze, zoals zoveel IJslandse jongeren, het land te verlaten om wat meer van de wereld te zien. Maar vooral ook verliet ze haar land om te gaan studeren waar haar hart ligt: geluid en film.
Ze vestigde zich in Rotterdam om Audio Engineering te gaan doen. Daarna heeft ze nog een jaar een cursus Sonologie gevolgd om uiteindelijk te belanden waar ze wezen moest: de opleiding Sound Design richting Film te Hilversum.
Ze wil in de filmindustrie gaan werken. Haar droombaan is voor films de eindverantwoordelijke te zijn voor het geluid. Wist je dat bij films bijna al het geluid(ook spraak) pas later wordt toegevoegd? Ik niet! Het geluid van op de set komt niet in de film voor. Als voorbeeld van wat geluid bij een film doet, noemt ze Apocalypse Now en dan vooral de aanval op een dorpje onder begeleiding van klassieke muziek. Uiteraard luistert ze ook met andere oren naar films dan het gewone publiek. Zo zou ze in War of the Worlds het geluid van de aliens veel indringender met veel meer bas hebben gemaakt. Nu was het net de stoomboot van Sinterklaas, vond ze. Verder vindt ze de films van David Lynch erg goed. Ze zou horrorfilms het leukst vinden om te doen. Al die ranzige geluiden. In 2007 hoopt ze, met haar diploma op zak, van haar passie haar beroep te gaan maken.
Ondertussen werkt ze nu alweer vier jaar in de Dizzy. Ze begon met het helpen op- en afbouwen van het podium, maar binnen enkele maanden stond ze al aan de knoppen. Daar zul je haar ook wel van herkennen: Zelfverzekerd in baggy kledij (Om het beeld compleet te maken: ze is fanatiek snowboarder!) staat ze aan het paneel het geluid te regelen en regelmatig gaat ze even tussen het publiek staan om te luisteren of het geluid is, zoals zij het hebben wil. Sinds kort werkt ze ook als geluidsvrouw in de Exit.
Zo redt ze zich wel in Rotterdam. Ze kwam vlak na nine eleven aan in Nederland. Het viel haar op, dat men hier in Nederland niet zo paniekerig reageerde als in de Verenigde Staten. Ze denkt, dat het de Nederlanders ook niet zo heeft veranderd. Ook de dood van Theo van Gogh heeft vooral tot meer discussie geleidt.
Dus stapt ze volgende week onbezorgd het vliegtuig in naar IJsland met zijn landschappen van wijdse leegten. Van Nederland vind ze de stranden erg mooi. In IJsland gaat ze het werk aan een jazzwebsite afronden en heeft ze voor familie en vrienden twaalf pakken stroopwafels meegenomen.
(foto's: Sander Verbeek , svb72@hotmail.com)
