De laatste stuiptrekking 4, het sprookje.
… Het feest werd met grote pracht gevierd, en toen het ten einde liep gaven al de feeën hun wondergaven aan het kind: de ene schonk deugd, en de tweede de schoonheid, en de derde rijkdom en zo verder – al wat er op de wereld maar te wensen is.Toen er elf feeën hun toverspreuk gesproken hadden, daar verscheen opeens de dertiende. Zij wilde zich wreken, omdat ze niet was uitgenodigd. Zonder iemand te groeten, zonder zelfs iemand aan te zien, riep zij met luider stem: “De prinses zal op haar vijftiende jaar gestoken worden door een weefspoel en dood neervallen.” En zonder verder een enkel woord te spreken, keerde ze zich om en verliet de zaal. Allen zwegen verschrikt. Daar trad de twaalfde naar voren, die haar wens nog niet gedaan had, en daar zij de onheilsspreuk niet ongedaan kon maken, maar wel kon verzachten, zei ze: “Sterven zal ze niet, maar honderd jaar zal ze slapen.”…
Al sinds we weten dat de straat gesloopt wordt spelen we met een plan voor een kunstwerk. Zelf hadden we een tuin, volop in bloei nog toen we verhuisden. De verwilderde groenstrook achter de huizen (voorheen de buffer tussen de huizen en de spoorrails, die nu onder de grond ligt)
heeft al vrij spel. De natuur neemt de straat over, inclusief de schimmelculturen in de woningen.
Dat proces gaan we aan de voorkant, de straatzijde, als kunstwerk visualiseren. De sluiting van de panden volgend zullen we van januari tot en met december 2006 de volledige voorgevels voorzien van een schildering, genaamd “Sleeping Beauty”, waarin klimop als onderwerp het uitgangspunt is. Dit wordt de laatste opleving van de straat. Nadat wij klaar zijn zal vanaf januari 2007 de sloop starten.
Groet ivo
