Nog nooit heb ik heimwee naar Cabo Verde gevoeld
tot gisteravond in de Doelen
La Diva aux pieds nus
glitterjurk begeleid door zeven man
een stem die reikt tot diep van binnen
voor mij onverstaanbare zinnen
maar
je voelt de pijn
beleeft de vreugde en ik
staar
naar haar en
een repetoire wat respect afdwingt
waar
zij volledig naar handelt
met een sigaretje brandend
de dikbuikige violist
danst op haar woorden
strijkt het drama in haar verhaal
de saxefonist plaagt en blaast
speelt ook hoboïst
de diva charmeert de jonge gitarist
leader of the pack is de pianist
bezielend ritme komt van de percussionist
multi-instrumentaal beslist!
een rij voor mij swingt tante Agaath de pan uit
man muis knikt instemmend
en negeert het vingergeknip van zijn vrouw
maar als aan het eind een feestje ontstaat
zie ik stiekum een kleine heupwieg, vooruit
krakkemikkege hollanders toch
ze wilden ook zo graag
maar dit was het feestje van de Kaapverdianen
die zich even thuis waanden
de warme eilandenwind zachtjes tegen hun wang zoefde
de cachupa van oma proefden
op haar 47e was haar debuut
krachtig en vollop in het leven
heeft ze deze zaal vol alles gegeven
in eigen taal
grote bron van inspiratie
voor iedereen
ook die denkt te lijden aan een zwaar leven
enigzins een kleine motivatie welliswaar
om rechtop te blijven staan
een kleine schop onder uw edele kont
om door te gaan
met plezier of verdriet
dat is om het even