Vorige week zondag vierde mijn stiefbroertje Hans en ik onze verjaardag bij mijn moeder en stiefvader in Nijmegen. Met het hele gezin gingen we uiteten bij de Mexicaan. 's Avonds rond een uur 11 hoor ik buiten geschreeuw. De hond springt op en blaft, maar gaat dan weer liggen. Wetend dat mijn broertje Tristen en zijn vriendin Anna voor de deur op het bankje zitten te chillen (lees: blowen) kijk ik toch een beetje ongerust naar buiten. Maar ik zie niks. Dan gaat de bel. Lang en hysterisch. Ik heb geen idee waar het apparaat zit om beneden open te doen, dus ren ik, op blote voeten, zonder jas, in een strapless jurkje, naar beneden. De adreline giert door mijn lichaam. Er is iets met mijn broertje!! Beneden aangekomen zie ik Tristen staan en nog geen 5 meter verder een gespierde gast met ontbloot bovenlijf. Met een erg agressieve blik in zijn ogen. Zonder na te denken spring ik over de heg en ren ik op de jongen af. Ik duw m naar achteren en vertel hem , nee, schreeuw tegen hem dat ie bij mijn broertje uit de buurt moet blijven. De jongen kijkt eerst een beetje verschrikt, maar krijgt dan weer die gevaarlijke blik in mijn ogen. Een stukje verder zie ik een vriend van Tristen staan met nog een van de jongens. Gelukkig zijn inmiddels ook mijn moeder, mijn stiefvader en Hans beneden. 'Ben je gek geworden?' vraagt Anna me. 'Wat wil je nou bereiken tegen zo'n jongen?' Maar in mijn hoofd is Tristen nog steeds mijn kleine broertje, ookal is ie inmiddels 2 meter. Willen ze bij hem komen, dan moeten ze eerst door mij heen. 'Hij was ook dwars door je heen gegaan als ie had gewild...' merkt mijn moeder droog op. En ze heeft gelijk.

De jongens druipen af naar de andere kant van de straat. Mijn moeder belt de politie en aangezien het politiebureau vlakbij is, worden ze aan het eind van de straat nog ingerekend.

Wat er nou precies gebeurd is? Tristen, Anna en een vriend van Tristen zaten inderdaad op het bankje voor ons huis te chillen (lees: blowen). Ze ergerden zich al aan het groepje studenten dat lallend aan de andere kant van de straat baldadig liep te doen. Dan is er een knal. Een van de jongens schopt zo de spiegel van mijn stiefvaders auto af. Zonder aarzelen rent mijn broertje er op af en springt bovenop die gast. Hij beveelt hem te blijven liggen tot de politie er is. De vandalist, die Tristen niet aan heeft zien komen, weet niet wat hem gebeurd en probeert onder hem vandaan te kruipen. Tristen houdt hem vast aan zijn shirt, vandaar dat dat uit was op het moment dat ik beneden kwam.

Als de politie schade op komt nemen, blijkt dat niet alleen de auto van mijn stiefvader beschadigd is, maar alle auto's in het rijtje bekrast en tegenaan geschopt zijn. Tristen is de held van de avond! Dankzij hem zullen deze jongens opdraaien voor de schade en volgende keer waarschijnlijk iets langer nadenken voordat ze aan de spullen van iemand anders zitten. Tristen en ik zijn geboren en getogen in Rotterdam en dat is te merken ook. Tristen en ik DURVEN!

Linda Korner