Wie zijn de mensen die hun hoofd boven het maaiveld durven te steken? Dat zijn de frontsoldaten, pioniers, voorlopers, vernieuwers, kunstenaars en ondernemers onder ons.

Joe Cillen herkent in al deze types wel iets van zichzelf, maar hij wil zich zeker frontsoldaat noemen. De Belg die Rotterdamser dan menig Rotterdammer werd. De ruwe zeebonk die 20 jaar geleden voor het Noordereiland koos omdat de Rotterdamse mentaliteit hem aansprak. De directheid, de eerlijkheid. Om de stad daarna, als landrot, zijn schip-concept te geven. De man die na een veelbewogen leven kunstenaar-in-de-openbare-ruimte werd.

Wat maakt een mens tot frontsoldaat? Bij Joe kwam het door willen weten en geen antwoorden krijgen. Als klein kindje al. Waarom? Waarom? Waarom? En het kind Joe wist donders goed wanneer er werd gelogen, wanneer er werd ontweken. Noem het intuïtie, noem het intelligentie. Zo werd de frontsoldaat in hem geboren, door niet te accepteren dat er onbeantwoorde vragen waren.

De waaroms van vroeger zijn voor hem duidelijk. Maar daar komen nog regelmatig nieuwe waaroms voor in de plaats.

Als ambassadeur en bewoner van het Noordereiland waakt hij over de leefbaarheid en het welzijn van de gemeenschap. Waarom wordt er niks aan de vele fietswrakken gedaan? Waarom planten we in ons stuk Rotterdam geen fruitbomen langs de weg? Waarom onderhouden we de muurschilderingen niet? Waarom fleuren we de steeg in de zijstraat niet op? Hij zoekt antwoorden, oplossingen.

Een frontsoldaat die met ideeën schiet. Niet met losse flodders. Soms schiet hij raak en is er geld voor een project. Zoals M/S Noordereiland: de transformatie van het Noordereiland tot schip.

Henk Oosterling, filosoof, schrijft er in het Scheepsjournaal over: "In elk geloof zijn beelden onontbeerlijk. Laat ons daarom stap voor stap de beelden samenvoegen, beelden die samen en individueel bijdragen aan de sublieme verbeelding, dat we varen op een schip, het Motorschip Noordereiland."

De frontsoldaten, Divisie Noordereiland, geven hiermee iets heel belangrijks aan de stad. Het wij-gevoel, samen dingen doen, gemeenschapszin. Maar ook de droom.

Iedereen met oog voor de omgeving kan het schip ervaren, het groene en rode bakboord zien, in de steeg achter de Aldi door het schip lopen, dromen dat hij een ijzeren deur met patrijspoort opent. En verder dromen..... dat het schip wegvaart..... naar waar de dromer wil. Naar een land waar geen zorgen bestaan, naar een land waar geen ziektes zijn, naar een plek achter het heelal. De dromer kan op de kop van het eiland gaan staan, benen in spreidstand, blik op de Erasmusbrug en zich varend denken, een stoomfluit horen, zich de longen volzuigen met eerlijke Rotterdamse lucht van rivierwater en teer.

Joe en de zijnen hebben er een nieuw 'waarom' aan toegevoegd. Waarom maken we geen Scheepsopera? De plannen zijn inmiddels vergevorderd. In het kader 'Groeibriljanten' in de stad werkt de bemanning van MS Noordereiland hard aan de uitwerking van het concept. De Scheepsopera moet er komen, als een terugkerend fenomeen in het culturele leven van onze stad. Kinderen die weer met elkaar leren zingen, de stad als levend decor, mensen met opgestroopte mouwen die doen in plaats van alleen plannen maken. Mensen die durven, mensen zoals Joe Cillen.

Ga voor een video-impressie naar www.video2000archief.nl/read/movie item/id/5144