Een concert in een traditionele opbouw met voor- en een hoofdprogramma in De Zondvloed op het Deliplein in Katendrecht. Twis/Reca, oftewel Maarten Kleywegt, componeert op een Ipaq pocket pc. Op het podium zie je dus Maarten achter een tafel staan, in zijn linkerhand de pocket pc en op tafel een doosje ter grootte van een boek, het is geen laptop! In zijn rechterhand een pen waar mee hij de pocket pc aanstuurt en het doosje op tafel lijkt te beschrijven. Uit de boxen komt een onnavolgbaar en onaangenaam geluid, dat ik zou willen omschrijven als dentist noise. Een tandarts die zijn boor in je oren stopt. Het fascinerende van Twis/Reca zit'm in de techniek en minder in het resultaat en nog minder in de performance. Twis staat over de tafel gebogen als een monnik die een pagina uit de heilige schrift copieert: sympathiek maar saai.

Nee, dan de hoofdact Duracell, ook solo. Duracell drumt als een dolle. Via een of ander feedbacksysteem komen er behalve beats ook gitaar achtige geluiden uit de het drumstel, volgens het principe des te meer drums des te meer gitaar. Als een opgevoerd duracellkonijn gaat het tekeer. Na een punkig intro zegt Andrew Dymond/André Diamant: "I need some company." Een beetje schuchter schuift het kouwekikkerlandpubliek aan rondom de drumkit. Und dan geht's wieder los. Met een ongelooflijke snelheid en met een schier onuitputtelijke energie bouwt Duracell aan zijn compositie. Zijn shirt is in no-time doorweek en telkens als je denkt nu kan hij niet meer, gaat hij nog even door. Zijn werk put uit de symofinische rocktraditie maar regelmatig overtreedt hij die regels (gelukkig) en lijkt de machine minimalistisch te haperen. Goed optreden: origineel, entertainend en luid.

Gezien: 6 augustus 2005
Check: www.deplayer.nl (ook voor filmpje van duracell), www.stdsps.nl en www.zeloot.nl