Hij is spontaan, leuk en single maar ook nog eens… regisseur !
Wat is heerlijker dan een terassie pikken met dit mooie weer, ik ben de laatste tijd dan ook regelmatig te vinden op een terrasje, vandaag was ik bij Stroom, een mooie nieuwe tent op de Lloydstraat waar we uitkijken op het ‘oude’ Now&Wow. Oké, het uitzicht is misschien niet spectaculair maar dat vergeet je dan wel gauw als je binnenloopt bij Stroom, een rode bar versiert met ronde spiegeltjes, mooie trendy bankjes met gekleurde vrolijke kussens en op de toiletten, opvallende design wastafels en niet te vergeten een leuke menukaart met lekker eten.
Ik zat dus goed maar het is pas helemaal compleet met leuk gezelschap. Lucky me, zit ik hier aan me colaatje light met niemand anders dan Jamel Aatache, regisseur van So Be It, Fighting Fish.. maar dat natuurlijk niet alleen, het is vooral een spontane, leuke man met een charmante lieve lach!
Jamel Aatache geboren in 1974 te Rotterdam, ontwikkelde een passie voor film toen hij tijdens zijn studie op de Hogeschool Rotterdam Kunst & Cultuur in 1996 een camera in zijn handen kreeg, een jaar later schreef hij samen met Kim Ho Kim het scenario voor zijn eerste film, So Be It, die in 1998 is uitgebracht. En sindsdien heeft hij ook niet meer stilgestaan, naast deze twee lange films heeft hij ook nog een reeks van korte filmpjes en clips op zijn naam staan.
Natuurlijk ben ik in het bijzonder geïnteresseerd in de productie Fighting Fish, de eerste Nederlandse Martial Arts film die in 2004 is uitgebracht met in de hoofdrollen Kim Ho Kim, Jennifer de Jong, Chantal Janzen en Ron Smoorenburg. Hij heeft zelf Martial Arts beoefend, interesse in de Chinese cultuur, gaat met Chinezen om, dus voor hem alle redenen geweest om de eerste Nederlandse Martial Arts film neer te zetten.
“Het was niet makkelijk hoor en ik heb ook wel af en toe wat kleine dingen aan moeten passen voor de cultuur” zegt Jamel met een glimlach, nieuwgierigaagje dat ik ben, vraag ik naar de voorbeelden, met niet makkelijk bedoelt hij vooral de financiering, het is erg duur om een Martial Arts film te produceren. En dan waren er natuurlijk ook wat culturele aanpassingen zoals, “Het cijfer 4 mocht ik niet gebruiken, de kleuren moesten iets bijgesteld worden maar het waren vooral kleine aanpassingen, rood heeft in het Chinees toch een andere betekenis, wij zouden gelijk denken aan bloed ofzo maar in het Chinees brengt het geluk”.
Ook had hij nog iets geleerd door het bijna dagelijks bij de Chinees eten, “de theepot mag niet op iemand gericht zijn, ja toch?” vraagt hij bevestigend, ik knik, “ja, dat is uit beleefdheid” tenminste dat dacht ik. Zo zie je maar dat ook ik bepaalde handelingen wel weet maar eigenlijk de ‘echte’ betekenissen achter de handelingen niet eens altijd zeker weet.
Ondertussen komt Fighting Fish ook in Azië uit, Indonesië, Taiwan en andere Aziatische landen hebben duidelijke interesse in de film getoond, daar is ook veel meer belangstelling voor Martial Arts films, “een blonde meid speelt erin hè? Dat vinden ze daar wel wat” zegt hij lachend, nu hij het zegt, kan ik het me heel goed voorstellen, ze gaan Chantal Janzen echt geweldig vinden!
Zijn volgende film wordt een gangstercomedy film, “daar spelen ook toevallig Chinezen in” verklapt hij me maar eerst gaat hij op vakantie, lekker naar de zon. Voordat we afscheid nemen kijkt hij me met zijn pretoogjes nog even aan, “Je hebt Fighting Fish nog helemaal niet gezien hè?” zegt hij, geschrokken keek ik hem aan en dacht nog hoe hij me door kon hebben, “Uh…. nee, ik heb em nog niet gezien” piep ik zachtjes. Volgens hem moest ik em wel een keertje gaan kijken en ik denk dat hij misschien wel gelijk heeft!
