Dit jaar werd voor het eerst een Red Bull Air Race in Rotterdam gevlogen. Volgens een omroeper waren er 700.000 mensen op af gekomen, alleen maar om vliegtuigjes te kijken.
700.000 mensen langs de haven
Door Michiel Dijhuizen
Dit jaar werd voor het eerst een Red Bull Air Race in Rotterdam gevlogen. Volgens een omroeper waren er 700.000 mensen op af gekomen, alleen maar om vliegtuigjes te kijken. Maar dit zijn niet zomaar vliegtuigjes…
Er zijn weinig auto’s op de weg, wel heel erg veel voetgangers en fietsers. Het is ook mooi weer om te lopen en de automobilisten zouden graag vleugels willen hebben om uit het stapvoets tempo te komen. Ze zitten waarschijnlijk al over de terugweg te piekeren, want alles wat erheen gaat moet ook weer terug.
Wie de weg niet kende in Rotterdam hoefde alleen maar de horde te volgen. Zelfs een blinde had uiteindelijk alleen maar het geluid van de luidsprekers te volgen. Deze luidsprekers blèrde luide muziek uit waarop een klein voorproefje met een paar, in de lucht dansende, vliegtuigjes te zien was. Af en toe was de omroeper te horen, die het op de een of andere manier voor elkaar kreeg om een voorprogramma aan de man te brengen. Niet dat de man daar geïnteresseerd in was. Deze was namelijk veel meer bezig met het vinden van een mooi stekkie, het liefst met een uitzicht van de Erasmusbrug, waar de stunters onderdoor moesten vliegen. Om dat te krijgen had je er echter al om tien uur ’s ochtends moeten staan.
De stad was een beetje op zijn kop van het evenement. De Erasmusbrug en de Willemsbrug waren afgesloten en het metro verkeer ging niet onder de rivier door. Vanwege de grote groepen mensen was het tram verkeer ook bijna tot stilstand gekomen. Voor iedereen die om twaalf uur al bij het water stond was dat natuurlijk helemaal geen probleem. Al het benodigde was aanwezig. Snackkraampjes draaide dubbeldiensten en cafés in de omgeving zaten propvel met mensen. Bij de ingangen van de tijdelijke autovrijezones waren dixie-wc’s geplaatst zodat zelfs de mensen met te veel op ergens hadden om naar toe te gaan.
Toen de race uiteindelijk begon draaide alle hoofden richting waar iedereen dacht dat de vliegtuigen naar binnen zouden vliegen. Die meningen liepen nogal uiteen en veel mensen dachten vliegtuigen te zien waar er geen was. De vliegtuigen waren uiteindelijk moeilijk te missen. Laagvliegend schoten ze één voor één door de opgeblazen pillaren door, de ene keer horizontaal en de andere keer weer vertikaal, met behoorlijk heftige stunts tussendoor. Het was jammer dat elke piloot dezelfde stunts moet doen, maar het is nou eenmaal een tijdrace zonder stijlpunten.
Van de piloten vertegenwoordigt Frank Versteegh de Nederlanders. Wanneer hij dan ten tonele verschijnt, schiet er een vlam door het publiek heen. Het kan hen niet schelen dat Versteegh vandaag in een tweezitter vliegt en daarom al sowieso geen kans maakt om te winnen vanwege het extra gewicht. Bij zijn tweederonde gaat hij helemaal voluit en krijgt een boete voor te hard vliegen bij de start. Het publiek gaat helemaal los. De meeste toeschouwers weten ook wel dat zonder Versteegh er geen Air Race in Rotterdam zou zijn geweest. Hij is het die de stad heeft overtuigd om het evenement toe te staan.
Uiteindelijk wint de Amerikaan, Mike Mangold. Zijn twee tijden bij elkaar waren sneller dan de andere acht deelnemers. Het was wel even onzeker wie er zou winnen. Klaus Schrodt’s tweede run was namelijk heel erg snel. Kirby Chambliss en Peter Bessenyei hadden nog betere tijden en Mangold heeft alles uit de kast moeten halen om als winnaar eruit te komen.
Vlak voor de prijsuitreiking begint het te regenen. Het mooie weer is omgeslagen in een bewolkte lucht en de toeschouwers beginnen snel het terrein te verlaten. De kans is groot dat niemand die er was ooit zoiets eerder had gezien, en hoe vaak komt het voor dat je iets voor het eerst doet. Nu hopen dat we volgend jaar de Red Bull Air Race voor het eerst voor de tweede keer kunnen bekijken.
