Het culturele online mzine van Rotterdam
antenne rotterdam

Antenne Rotterdam

jfmamjjasond
1610141923273236414549
2711152024283337424650
3812162125293438434751
4913172226303539444852
5183140

Magazine

week 13 | vrijdag 29 maart 2024 13:52 uur | 1 bezoekers

Morgen laatste dag van de schrijfwedstrijd

De grote schrijfwedstrijd van Antenne Rotterdam gaat morgen zijn laatste dag in: je hebt nog tot dinsdag 21 juni, 12.00 uur.

De schrijfwedstrijd van Antenne Rotterdam mag nu al een groot succes worden genoemd. De tientallen inzendingen blijven binnenstromen. Je kansen zijn nog niet verkeken: morgen, op de langste dag van het jaar, precies op het midden van dag, wordt de wedstrijd gesloten. En dan begint het spannende wachten: heb je gewonnen? Welke van de vele prijzen heb je in de wacht weten te slepen?

Grijp je kans en stuur snel nog een item in!

 
Array
(
    [115549] => Array
        (
            [naam] => nathalie
            [link] => 
            [reactie] => India zou het worden. De Taj mahal, de Kamasutratempels en de Ganges, Nee, India moest het worden. Er werd mij sterk aangeraden om het dan in ieder geval georganiseerd te doen. Als dat er voor nodig is om daar rond te reizen dan maar georganiseerd. Nog maar 2 nachtjes en dan ga ik naar India.
Het is een leuke groep waar ik in zit. Er is genoeg ruimte om op eigen houtje op pad te aan en ook om met elkaar iets af te spreken.
Zoals morgen. We zitten nu met een aantal mensen uit de groep in een tuin van een schitterend paleis en maken meteen een afspraak om morgen de stad te gaan verkennen.
Het liep alleen iets anders...
Ik stapte gisteravond mijn bed in en het leek wel of er vlooien in zaten. Ik had overal jeuk maar omdat ik ook in de tuin had gezeten zonder anti-muggenspray dacht ik nog dat het van een mug was.
Maar het werd alleen maar erger. Ik mijn bed uit om nog een keer te kijken of er echt niets zat en ook dit keer zag mijn bed er redelijk schoon uit.
Toen ben ik maar in mijn lakenzak, in mijn slaapzak gaan liggen. Ik had om 08:00 afgesproken maar toen mijn wekker ging heb ik hem meteen weer uitgezet. Ik had zo slecht geslapen, ik kon echt niet nu al opstaan. Toen er om 08:30 op mijn deur geklopt werd was ik nog een beetje slaapdronken en uiteindelijk zijn ze weggegaan zonder mij. Ik wilde mijn ogen open doen en uit bed komen. Maar dat ging dus niet. Mijn oogleden zaten helemaal aan elkaar vastgeplakt! Ik had overal jeuk, alles deed zeer en ik had een droge mond. Ik ging naar de badkamer. Daar hangt zo'n hele grote spiegel met een tl-buis er boven. Dat is al niet echt flatteus maar met die olifantenhuid van mij
in combinatie met die dicht geslagen ochtend ogen was het helemaal vreselijk. Ik heb een allergische reactie! Ik heb mij nog nooit zo lelijk gevoeld. Ik schrok mij rot. Ik dacht alleen maar; o kut, o kut, o kut, ik heb een allergische reactie. Het zag er behoorlijk heftig uit en ik werd best een beetje bang. Ik wist ook niet precies waar het vandaan kwam. Was het de zeep die ik de avond ervoor had gebruikt, was het misschien het eten of toch een bed vol vlooien waar ik niet zo goed tegen kon? Al vloekend heb ik mij aangekleed en ben naar de receptie van het hotel gegaan.
De mensen van het hotel zijn wel aardig maar ze deden wel erg op hun gemakje. Ze moesten !@#$%^&* opschieten want ik had overal pijn en het werd alleen maar erger.
Elke vraag werd eerst beantwoord met: huh? Mijn reisbegeleider was in geen velden of wegen te bekennen. Ik stond er dus helemaal alleen voor. Ga je een keer met een groep....... 
Mijn nichtje werkt in een ziekenhuis, als ik haar nu zou kunnen bellen dan zou zij weer een dokter kunnen bellen. Het is een beetje omslachtig, zeker gezien het tijdsverschil van 10 uur, maar het zou kunnen. Het moet kunnen. Na wat heen en weer gebel krijg ik haar uiteindelijk aan de lijn en al piepend en bijna huilend vertelde ik wat er aan de hand was. Ze heeft nagekeken wat je precies moest doen. Ik moest medicijnen gaan halen. Ja maar, snifte ik, ik zit wel in India hoor. Je loopt hier niet zomaar even naar de apotheek voor een doosje pijnstillers. Gelukkig viel dat hier erg mee en had ik uiteindelijk mijn medicijnen. Ik mocht er maar 1 innemen maar ik stond inmiddels helemaal in de fik en heb meteen de volgende er maar achteraan gegenomen. 
Ze werken helemaal niet goed. Het is nu een paar uur later en ik heb nog steeds last, weliswaar niet zo erg maar het doet best nog zeer. 
Ik denk dat ik maar even ga liggen. Ik lig niet echt lekker en ik begin mij steeds rotter te voelen. Totdat ik 's middags ook last kreeg van pijn op mijn op borst, een versnelde hartslag en van een dicht geknepen keel. Nu werd het toch een serieus probleem. Ik heb mijn nichtje maar weer uit haar bed gebeld voor advies. Ik mocht nog 1 tablet nemen en als het dan niet minder werd dan moest ik naar het ziekenhuis en absoluut niet naar een blote voeten dokter. Dat moest redelijk snel geregeld worden want anders kan ik het in ieder geval zelf niet meer doen. Het werd niet minder. Ik heb een lijstje gemaakt met wat ik allemaal geslikt had die dag, ben al mijn papieren op gaan zoeken en ondertussen zou er vanuit de receptie een auto geregeld worden om mij naar het ziekenhuis te brengen. Mijn god, wat gaat er gebeuren. Ik voelde mij niet goed en ik wist dat als er niets zou gebeuren, het de komende tijd alleen maar erger zou worden. Er zijn 2 mensen van mijn groep meegegaan naar de EHBO van een ziekenhuis. Tegen de tijd dat we in het ziekenhuis waren kon ik al bijna niet meer lopen en was ik helemaal opgezwollen. Mijn reisleider kwam ook heel snel. Die was zich rot geschrokken omdat hij een ambulance bij het hotel gezien. Toen hij in het ziekenhuis aankwam kon ik alleen nog maar knikken. Ik wilde nog zeggen dat ze mij wakker moesten houden maar dat ging al niet meer. Ik ben in slaap gevallen en uiteindelijk hebben ze mij wakker weten te maken en moest ik beslissen of ik accoord ging met een aantal injectie's. WAT?! Als ik
niets doe dan...nou ja dan gaat het vast niet vanzelf over maar wat zouden
ze mij in gaan spuiten? Mijn reisleider zei dat ik geen andere keus had. Nou god zege de greep dan maar. Terwijl zij aan het spuiten waren kwamen er ineens allemaal tranen uit mijn ogen. Kutland, kutziekenhuis en eigenlijk was alles kut (op zo'n moment denk je nou eenmaal niet potverdriedubbeltjes).
Nou die spuiten ging het gelukkig heel snel weer
beter. Helaas heb ik wel een bezoek aan de Ganges gemist. Maar op de een of andere manier vind ik dat ineens zo erg niet meer. Ik heb meer van India gezien dan de bedoeling was. Nog maar 2 nachtjes. Dit keer niet naar een ver land maar lekker naar huis.
            [afbeelding] => 0
            [spambot controle] => 
            [react_date] => 2005-06-20 14:27:21
            [react_date_changed] => 2005-06-20 14:27:21
            [react_page] => 0
            [react_user] => 19238
            [react_user_target] => 0
            [react_parent] => 101130
            [react_count_reads] => 
            [react_count_views] => 
            [react_confirmstring] => 6A552DCQJ9QFKZZ
            [u_name] =>   
            [u_email] => antennerotterdam@users.antenne.exolog.nl
            [react_id] => 115549
            [editable] => 1
        )

)

nathalie | 20 juni 2005

India zou het worden. De Taj mahal, de Kamasutratempels en de Ganges, Nee, India moest het worden. Er werd mij sterk aangeraden om het dan in ieder geval georganiseerd te doen. Als dat er voor nodig is om daar rond te reizen dan maar georganiseerd. Nog maar 2 nachtjes en dan ga ik naar India.
Het is een leuke groep waar ik in zit. Er is genoeg ruimte om op eigen houtje op pad te aan en ook om met elkaar iets af te spreken.
Zoals morgen. We zitten nu met een aantal mensen uit de groep in een tuin van een schitterend paleis en maken meteen een afspraak om morgen de stad te gaan verkennen.
Het liep alleen iets anders...
Ik stapte gisteravond mijn bed in en het leek wel of er vlooien in zaten. Ik had overal jeuk maar omdat ik ook in de tuin had gezeten zonder anti-muggenspray dacht ik nog dat het van een mug was.
Maar het werd alleen maar erger. Ik mijn bed uit om nog een keer te kijken of er echt niets zat en ook dit keer zag mijn bed er redelijk schoon uit.
Toen ben ik maar in mijn lakenzak, in mijn slaapzak gaan liggen. Ik had om 08:00 afgesproken maar toen mijn wekker ging heb ik hem meteen weer uitgezet. Ik had zo slecht geslapen, ik kon echt niet nu al opstaan. Toen er om 08:30 op mijn deur geklopt werd was ik nog een beetje slaapdronken en uiteindelijk zijn ze weggegaan zonder mij. Ik wilde mijn ogen open doen en uit bed komen. Maar dat ging dus niet. Mijn oogleden zaten helemaal aan elkaar vastgeplakt! Ik had overal jeuk, alles deed zeer en ik had een droge mond. Ik ging naar de badkamer. Daar hangt zo'n hele grote spiegel met een tl-buis er boven. Dat is al niet echt flatteus maar met die olifantenhuid van mij
in combinatie met die dicht geslagen ochtend ogen was het helemaal vreselijk. Ik heb een allergische reactie! Ik heb mij nog nooit zo lelijk gevoeld. Ik schrok mij rot. Ik dacht alleen maar; o kut, o kut, o kut, ik heb een allergische reactie. Het zag er behoorlijk heftig uit en ik werd best een beetje bang. Ik wist ook niet precies waar het vandaan kwam. Was het de zeep die ik de avond ervoor had gebruikt, was het misschien het eten of toch een bed vol vlooien waar ik niet zo goed tegen kon? Al vloekend heb ik mij aangekleed en ben naar de receptie van het hotel gegaan.
De mensen van het hotel zijn wel aardig maar ze deden wel erg op hun gemakje. Ze moesten !@#$%^&* opschieten want ik had overal pijn en het werd alleen maar erger.
Elke vraag werd eerst beantwoord met: huh? Mijn reisbegeleider was in geen velden of wegen te bekennen. Ik stond er dus helemaal alleen voor. Ga je een keer met een groep.......
Mijn nichtje werkt in een ziekenhuis, als ik haar nu zou kunnen bellen dan zou zij weer een dokter kunnen bellen. Het is een beetje omslachtig, zeker gezien het tijdsverschil van 10 uur, maar het zou kunnen. Het moet kunnen. Na wat heen en weer gebel krijg ik haar uiteindelijk aan de lijn en al piepend en bijna huilend vertelde ik wat er aan de hand was. Ze heeft nagekeken wat je precies moest doen. Ik moest medicijnen gaan halen. Ja maar, snifte ik, ik zit wel in India hoor. Je loopt hier niet zomaar even naar de apotheek voor een doosje pijnstillers. Gelukkig viel dat hier erg mee en had ik uiteindelijk mijn medicijnen. Ik mocht er maar 1 innemen maar ik stond inmiddels helemaal in de fik en heb meteen de volgende er maar achteraan gegenomen.
Ze werken helemaal niet goed. Het is nu een paar uur later en ik heb nog steeds last, weliswaar niet zo erg maar het doet best nog zeer.
Ik denk dat ik maar even ga liggen. Ik lig niet echt lekker en ik begin mij steeds rotter te voelen. Totdat ik 's middags ook last kreeg van pijn op mijn op borst, een versnelde hartslag en van een dicht geknepen keel. Nu werd het toch een serieus probleem. Ik heb mijn nichtje maar weer uit haar bed gebeld voor advies. Ik mocht nog 1 tablet nemen en als het dan niet minder werd dan moest ik naar het ziekenhuis en absoluut niet naar een blote voeten dokter. Dat moest redelijk snel geregeld worden want anders kan ik het in ieder geval zelf niet meer doen. Het werd niet minder. Ik heb een lijstje gemaakt met wat ik allemaal geslikt had die dag, ben al mijn papieren op gaan zoeken en ondertussen zou er vanuit de receptie een auto geregeld worden om mij naar het ziekenhuis te brengen. Mijn god, wat gaat er gebeuren. Ik voelde mij niet goed en ik wist dat als er niets zou gebeuren, het de komende tijd alleen maar erger zou worden. Er zijn 2 mensen van mijn groep meegegaan naar de EHBO van een ziekenhuis. Tegen de tijd dat we in het ziekenhuis waren kon ik al bijna niet meer lopen en was ik helemaal opgezwollen. Mijn reisleider kwam ook heel snel. Die was zich rot geschrokken omdat hij een ambulance bij het hotel gezien. Toen hij in het ziekenhuis aankwam kon ik alleen nog maar knikken. Ik wilde nog zeggen dat ze mij wakker moesten houden maar dat ging al niet meer. Ik ben in slaap gevallen en uiteindelijk hebben ze mij wakker weten te maken en moest ik beslissen of ik accoord ging met een aantal injectie's. WAT?! Als ik
niets doe dan...nou ja dan gaat het vast niet vanzelf over maar wat zouden
ze mij in gaan spuiten? Mijn reisleider zei dat ik geen andere keus had. Nou god zege de greep dan maar. Terwijl zij aan het spuiten waren kwamen er ineens allemaal tranen uit mijn ogen. Kutland, kutziekenhuis en eigenlijk was alles kut (op zo'n moment denk je nou eenmaal niet potverdriedubbeltjes).
Nou die spuiten ging het gelukkig heel snel weer
beter. Helaas heb ik wel een bezoek aan de Ganges gemist. Maar op de een of andere manier vind ik dat ineens zo erg niet meer. Ik heb meer van India gezien dan de bedoeling was. Nog maar 2 nachtjes. Dit keer niet naar een ver land maar lekker naar huis.


*

laat dit veld leeg

Tweets about "#rotterdam"