Rotterdam – Opera Orfeo ging dinsdag voor het eerst van start in de zaal van het Onafhankelijk Toneel (OT). Derde jaars kunst studenten uit Maastricht lieten een adembenemende uitvoering zien.
Opera Orfeo nu al een geslaagd expiriment
Rotterdam – Opera Orfeo ging dinsdag voor het eerst van start in de zaal van het Onafhankelijk Toneel (OT). Voor een volle zaal lieten de artiesten, 3e jaars kunst studenten uit Maastricht, een adembenemende uitvoering van de beroemde opera Orfeo zien. Voor het eerst met zowel gezongen als gesproken tekst.
De opera Orfeo bestaat al sinds 1609, geschreven door Claudio Monteverdie. Hij is gebasseerd op de griekse mythe van Orpheus en Eurydice. Orpheus verliest zijn vrouw aan een slangebeet waarna ze naar de onderwereld vertrekt. Orpheus is gebroken en probeert haar terug te krijgen. Doordat Orpheus zo mooi muziek kan maken, besluit de God van de onderwereld om hem Eurydice terug te geven, maar dan moet hij uit de onderwereld terugkeren met Eurydice die hem volgt, zonder achterom te kijken. Op het laatst keert Orpheus zich uiteraard om en wordt Eurydice teruggezogen naar de onderwereld.
De griekse mythe van Orpheus en Eurydice is door vele schrijvers en componisten uitgevoerd, allen op hun eigen manier. Duidelijk was dat de uitvoeringen in het OT nog nooit eerder op zo’n manier verklankt zijn. De artiesten hebben van alle opera’s die Orfeo opvoerden stukjes gepakt, en het uiteindelijk tot een geheel gemaakt. Je herkent in de uitvoering alle soort stijlen: van Barok tot Klassiek en van Modern tot weer de oude vertrouwde klassieke orpera. Dat leid ertoe dat er stukken op de klavecimbel begeleid worden, en de iets modernere stukken op de vleugel gespeelt worden.
Speciaal in deze uitvoering is de verhouding tussen de Opera en Theater. Beide stijlen komen voor in de uitvoering van het OT, wat een unicum in Nederland is. Nog nooit werd er in een opera net zoveel gezongen als geacteerd. Ook de rolverdeling in het stuk is afwijkend. Wel vier mannen spelen de ongelukkige Orpheus, net zoals ongeveer vier vrouwen Eurydice spelen. Na de pauze is het zelfs een vrouw die de ongelukkige Orpheus speelt. Dat maakt het voor de toeschouwer welliswaar op het begin moeilijk om het stuk te volgen, maar naarmate de voorstelling vordert, begint elke speler zijn eigen invulling van het karakter Orpheus te geven. Dit komt het best tot uitdrukking na de pauze, waar halverwege elke speler gaat uitleggen waarom Orpheus omkeek.
Dat maakt deze uitvoering tot een briljant expiriment wat zeker de moeite waard is. De mix tussen de klassieke stukken en de modernere stukken is perfect, net als het niveau van de derde jaars studenten die in het stuk spelen. Bovendien zitten de zalen stampvol met zeer gevarieerd publiek, van jong tot oud, muziekkenner of niet, iedereen gaf de artiesten een staande ovatie na de uitvoering. Mischien is dat wel de grootste winst van dit experiment.
Andreas Kouwenhoven
