|
|
wenzel heldens | 06 juni 2005
Tekst tbv Programmaboekje UBOASTER/NIXON:
BIJDRAGE KOOR wenzel.heldens@xs4all.nl
30 mei 2005
Iets over het koor: huilende baby’s & zingen met duim-in-de-mond
Wie plompverloren en onvoorbereid bij ons een repetitie zou binnenlopen, denkt vast dat ie terecht is gekomen in een debielenklasje, dansafdeling van een verslavingskliniek of alternatief New Age centrum.
Repetities begonnen steevast met diverse ontspanningsoefeningen en uitgebreide nek- en rugmassages! Werkt zeer ontspannend. Is trouwens ook bevorderlijk voor onderling contact, sfeer en samenwerking. Zou je op kantoor ook gewoon moeten doen! Ook vroeg de dirigent ons regelmatig of we huilende baby’s wilden nadoen. Of als het nog niet snerpend genoeg klonk: zo’n geit-in-doosje, die bij het op z’n kop kantelen zo’n lekker knetterend blèrend geluid geeft. Dat allemaal om een zo boventoon- en resonansrijke klank te produceren. Dirigenten schromen niets om het beste uit hun zangers te halen: regelmatig vroeg hij ons zelfs om tijdens het zingen de duim in de mond, tegen het verhemelte, te plaatsen!
Swingende Opera met Tai Chi en Meerkoppige Draak
Elke repetitie deden we ook Tai Chi. Eén van de leukste oefeningen was het samen één meerkoppig monster uitbeelden, waarbij je allemaal precies hetzelfde doet en beweegt. Eerst in kleine groepjes, later in grotere formaties. Essentie is dat alle bewegingen mooi synchroon verlopen. Niemand leidt; iedereen volgt iedereen. Iedereen dient dus, bijvoorbeeld vanuit ooghoeken, exact te volgen hoe/waar de tentakels van het monster bewegen. Een geweldige ervaring, een ultiem intieme communicatie-uiting. Zoiets vind je niet bij teamsport of op werk. Idee?
Als dat nog niet genoeg is, mochten we tegelijkertijd ook nog zingen. Uit het hoofd! Tja, dan blijkt dat niet alleen mannen maar één ding tegelijk kunnen.
Mono of Stereo? Moderne opera, filmmuziek of klassieke musical?
De moderne 20e-eeuwse muziek van John Adams is verrassend toegankelijk. Minder puristisch dan andere minimalisten als Steve Reich en minder ‘saai’ dan Philip Glass (nu krijg ik ruzie met enkele fans..). Het heeft bovendien meer karakter en diepgang dan de meeste musical- of filmmuziek, doch mist de (sentimentele) meezingers. Wat er wel gebeurt? De pulserende en steeds wisselende ritmes veroorzaken een soort trance. De verrassende akkoorden en melodische overgangen gaan ‘bekend’ in de oren klinken. Ook speciale effecten worden niet geschuwd: sommige passages in de derde scène van de eerste act zingen we stereo!
Fans uit onverwachte hoek?
Ondanks de 600.000 mensen in Nederland die zingen in de 7.000 koren die er zijn, is zingen nog steeds een beetje ongewoon. Zingen is eng, zingen is raar. Geloof me, zij die hun angsten (en technische barrières) overwinnen, hebben een schatrijke hobby voor hun leven te pakken!
Onze repetitieruimte staat in Oudwijk, een kleurrijke buurt van Utrecht. Op straat speelden jonge tieners vaak ook nadat de schemer was ingevallen. Kennelijk gewend aan Britney Spears, Ali-B en ander plugged commercial mainstream stuff, trakteerden zij ons tijdens repetities regelmatig op papieren vliegtuigjes, steentjes en zelfs een voetbal door de ruit! Het glasgerinkel hadden we graag opgenomen in de partituur, als Adams dat al zou hebben kunnen toestaan – of, zou dat een beetje te veel eer zijn voor de Jasons, Ashleys, Rachids en Kimberleys? Misschien zitten zij hier nu toch in de zaal?
Het waarom van Stemband Aerobics
Een goede voorbereiding en vooral goede ontspanning van het eigen zang-instrument is essentieel, zo kwam hierboven al aan de orde. Waar het werkelijk om te doen is: uitgebreide stemband aerobics vooraf creëert de ideale constitutie om achteraf goed soepel en ontspannen de kelen te kunnen smeren!
|
