Zo luiden de eerste regels van "God Bless" een nummer van Lamb, een van mijn favoriete bands. En tot voor kort wist ik eigenlijk nog niet echt hoe dat voelde. Totdat ik vandaag voor het eerst van een volledige werkdag na de verhuizing uit Delft van station Beurs op een regenchtige avond richting mijn nieuwe stulpje aan de Plantagestaat liep, onderweg een tussenstop makend bij Wohnzimmer. Mijn eigen woonkamer is momenteel een nog grotere troep dan daar, te wijten aan een zeven jaar durende verzameldrift die studie heette. Doodmoe maar voldaan voel ik het onophoudelijk tintelen elke keer dat ik door de stad loop of fiets. Na zoveel jaar eindelijk weer terug in de stad waar ik zoveel bloed, zweet en tranen heb gebloed, gezweet en gehuild op de middelbare school. De stad waar een stukje van mijn hart ligt, waar mijn hart sneller van klopt, mijn bloed sneller van gaat stromen. Overal waar je veel energie in stopt raak je mee verbonden. Van sommige dingen krijg ik geen energie terug, maar van Rotterdam wel. Ik hoop dat dat nog lang blijft, die sparkle in mijn step.

Array
(
)