Zomerconcert van kamerkoor ‘Voci Volante’
Ons huis achterlatend in een iets wat anarchistische toestand waarin mijn drie kinderen op elkaar zouden gaan passen, repten wij ons richting centrum naar kerk ‘het steiger’. Vaag kwam de naam van deze kerk mij bekend voor hoewel ik hem geenszins in het centrum wist te lokaliseren. De kerk bleek vlak achter het gebouw te liggen waarin vroeger de ‘sociale academie’ gehuisvest was. Aangezien ik nooit van het bestaan er van op de hoogte was geweest was het ook mijn eerste bezoek aan deze kerk.
De kerk is gebouwd in 1960 en dat is te zien. Het interieur vond ik quasi modern voor die tijd. Betonnen plafonds, schrootjes op de muren en ook de religieuze afbeeldingen, bestaande uit glas in lood en mozaïeken, vond ik typisch jaren ’60.
Ik kwam echter niet om de kerk te bewonderen maar om te gaan luisteren naar het tradionele zomerconcert van kamerkoor ‘Voci Volante’. Het koor bestaat al zo’n kleine 18 jaar en verzorgt elk voorjaar een concert, naast meer informelere optredens op de dag van de romantische muziek, rond kerstmis bij boekenzaak Donner en een enkele horeca gelegenheid.
Het thema van vanavond was ‘Russische rust’.
Om al gelijk in Russische sferen te komen werd bij binnenkomst een glas wodka geserveerd, dat ik overigens heb afgeslagen omdat ik de avond helder van geest wilde meemaken.
Het a capella koor bracht stukken ten gehore van Sergei Rachmaninov, Arvo Pärt, Dmitry Borniansky en Samuel Barber. Deze werden afgewisseld door twee Russische films, te weten Pavasaris ( de lente) en Portret.
De eerlijkheid gebied mij te vertellen dat ik naar het optreden van dit koor ga omdat er dierbaren van mij in zingen. Ik vind het leuk de ontwikkeling te volgen en om het geen te horen waar zij zo vaak enthousiast over vertellen.
Juist om die reden luister en kijk je er anders naar dan anders.
De muziek vond ik soms mooi, soms zwaar. Het raakte me niet echt, zoals ander soort muziek wel soms doet. Muziek beleef ik van uit een emotie, dat is voor mij ook het criterium. Wat voel ik erbij. Van de technische kant van muziek en zeker deze muziek heb ik geen kaas gegeten.
In de film kregen wij op trage wijze in beeld gebracht, het harde leven op het Russische platteland te zien. Mooi, zolang het niet al te lang duurt.
Al met al vond ik het een geslaagde avond, mede om mijn persoonlijke deelnemende sterren daar te zien stralen.
