Zaterdagochtend, het regent stormachtig en ik val voor de zoveelste maal opnieuw in slaap. Flarden 5 mei muziek zweven nog in mijn hoofd en ik maal over de presentatie van een nieuw werk bij Unilever Bestfood. (www.unileverbestfood.nl) Om half elf breken de kinderen beneden de tent af, ik sta op en maak ontbijt. De kinderen hebben veertien dagen vakantie, iets wat wij onszelf niet kunnen veroorloven. Om beurten kunnen we een dag werken en met af en toe een dag opvang komen we de weken wel door. Maar leuke dingen doen met de kinderen is een heerlijk excuus om alles effe los te laten. Wat is er nu leuk wanneer het regent ? Het Wereldmuseum! (www.wereldmuseum.rotterdam.nl)

Met mijn eigen voor Loket op Zuid (www.loketopzuid.nl) ontworpen vrijkaartjes komen we nog steeds gratis binnen (tot 1 juli). Overigens behoren alle musea gratis te zijn. Iedereen betaalt belasting voor het behoud van ons Cultureel Erfgoed. (www.minocw.nl/cultureelerfgoed ). Waarom moet je er dan voor betalen om het te gaan zien? Maar dat terzijde.
Het regent ineens zo hard, dat we in de auto blijven wachten tot we droog naar binnen kunnen. En dan opent de hemel zich en zijn we getuigen van een prachtige schilderslucht boven de Maas. Dat is ook zo indrukwekkend aan het Wereldmuseum. Elke keer wanneer ik op een volgende etage een zaal betreed word ik overdonderd door het uitzicht over het water en de Kop van Zuid.

De piccolo van Hotel het Reispaleis verwacht ons te kunnen ontvangen in zijn foyer, maar we besluiten om de tentoonstellingen te gaan bekijken. De Marokkaanse Kunst en Design is waar we speciaal voor komen. Op weg daarheen komen we eerst bij de Galerie, naast het reisbureau. Er is een expositie van de Japanse textielkunstenaar Shihoko Fukumoto. ( Artnet.com/artist/6598/Shihoko_Fukumoto.html ). Ik ken haar werk niet, maar word direct aangetrokken door de helderheid van het grote doek aan de buitenmuur van de Galerie. Al haar werk bestaat uit in Indigo geverfd katoen, waarbij ze gebruik maakt van verschillende opeenvolgende concentraties verfbaden. Of er is blauw, of er is het wit van het katoen. Eenmaal binnen wordt het allemaal wat complexer, met vouw,- en inbindtechnieken. Daar verliest het wat mij betreft aan kracht, omwille van het vakmanschap. Maar ineens zie ik rechts in de hoek een werkje van 20 x 20 cm in een licht houten lijstje. Het zijn twee diep blauwe tegenelkaarliggende strookjes katoen, die een vierkant vormen. In het centrum heeft de bovenstrook een wit rondje uitgespraard en de onderstrook een witte halve cirkel. Ik zie de maan aan de horizon van een nachtelijke zee. Het werk heet “Light”.Ik ben gegrepen en ik word er duizelig van. Zo’n ervaring bij een kunstwerk heb ik zelden.

Twee minuten later schrijft Jannes zijn naam in het gastenboek en zie ik ernaast een briefje liggen waarop staat dat alle werken te koop zijn. Ik denk niet na, zeg tegen Lucas dat hij tegen mamma moet zeggen dat ik even weg ben en loop regelrecht naar de museumwinkel. De dame aan de balie haalt een lijst te voorschijn na mijn vraag of het werk inderdaad te koop is. “De kleine werken zijn verkocht”, is haar eerste reactie. In een oogwenk zie ik bedragen voorbij flitsen: € 3.800,- € 6.250,- …..Mijn maag draait om. Ze zoekt en vindt de titel die ik noemde. “Deze is niet verkocht”. Ze is zelf verbaasd. De prijs is : € 582,- Is dat veel, weinig, te doen ? Ik heb geen idee. Ik hoor mezelf heel rustig zeggen:” Schrijf maar op dat het verkocht is, ik betaal €200,- aan. Zet er maar bij: voor moederdag. “

Mijn woorden vervagen bijna vanwege de enorme herrie die een plotselinge hagelbui veroorzaakt. Op dat moment komt Lucas met Nicole aan de hand naast me staan. Het enige wat ze zegt is dat zij zojuist met grote verwondering met de kinderen naar het werkje heeft staan kijken. Verder geen woord.

Als Kunst je naar je strot grijpt is er geen weg terug.

Groet ivo

Array
(
)