Sunday, bloody Sunday !
De koude, vergezeld van plaatselijk pittige windvlagen, is er debet aan dat er in de marathon geen record wordt gelopen. Ik zie echter heel wat persoonlijke records in spé voorbij komen bij de Laan op Zuid. Het is daar het 23 kilometerpunt, net over de helft. Vanaf dat moment gaan de lopers aftellen. Bij erg veel lopers denk ik wel wat meer te zien. In zo’n Rode Kruisstand worden de nodige bloederigheden ingetaped en ik verbaas me over de kilo’s teveel die over het asfalt sjokken. Hoe haalt iemand het in zijn hoofd met zo’n lijf (of zo’n leeftijd in combinatie met zo’n lijf) een dergelijke sportprestatie te willen leveren ? Als je na twee uur en drie kwartier nog 20 kilometer moet afleggen ben je volgens mij niet goed bezig. En het gekste vind ik dat het er niet een paar zijn, maar echt nog duizenden. Het is niet om aan te zien.
Vanmorgen hebben we in alle rust in de dojo (precies vanaf het moment dat de marathon startte) geoefend op de harai goshi, (of de luci goshi barai – variant) en een aantal ne wasa technieken op de grond. Het is anderhalf uur speelse concentratie en inspanning op een zeer ingetogen wijze. De douche na afloop is een afsluitende beloning. Soms val ik harder dan bedoeld, maar ik geniet nog twee dagen na van al mijn spieren, die ik normaal niet voel of gebruik. Ik wil er ook niets anders mee bereiken dan het te doen, erin op te gaan. Ik hoop dat die marathon lopers dat ook hebben, maar bij velen vrees ik van niet.
Thuis is het zondag in optima forma. Iedereen rommelt her en der in en rond het huis. De kinderen halen knutselmateriaal uit, de lijm- en verflucht vult de woonkamer. Een uur computerspelletjes hoort er gewoon bij, net als TMF op de achtergrond. Ik kan het goed hebben en ik verbaas me over het zangtalent van Iza, die met haar vijf jaar hele nummers in het Engels fonetisch meezingt. En dan niet te vergeten alle bewegingen en veelzeggende blikken. Om vijf uur word ik opgebeld partituren van de ABC Brassband (www. ABCbrassband.com) op te komen halen. Ik fiets de Erasmusbrug over. Het is schitterend weer. Ik parkeer mijn fiets aan de voet van De Hoge Heren, de twee zwarte woonreuzen van architect Wiel Arets. (www.wielarets.nl) Toen deze gebouwen aan het groeien waren hebben we met de betreffende projectontwikkelaar (www.abp.nl) daar rondgelopen, in overleg over een kunsttoepassing in de prachtige entreehallen. De betreffende man was enthousiast en legde het voor aan de architect. Die was ook enthousiast en heeft een vriendje van hem opdracht gegeven iets te maken. Weg opdracht ! En toch weet ik dat we hier nog iets gaan doen.
Ik begeef me naar de 27 ste etage, het is echt een afstand. In het huis kom ik niet uitgekeken naar buiten. Een groot deel van de stad ligt te schitteren in de zon. Ik zie haarfijn de gebouwen van hier tot Den Haag, wat een groots gevoel. Van hieruit is driekwart van de marathon te volgen. Ik zou de hele dag naar buiten zitten kijken, indien dit mijn huis was. En dan nog maar te zwijgen over het interieur.
We nemen de muziekstukken door. Ze zijn niet moeilijk, maar aangezien ik geen enkele ervaring heb met dit type muziek weet ik pas of we het goed gaan doen bij de eerste repetie. Het idee is om de 15 slagwerkers van ABC brassband te voorzien van een overtuigende (overweldigende) Brasssectie. Wij, witte jongens uit Limburg en Rotterdam, kunnen goed trompetspelen (carnaval is “our middlename”: www.sjtuf.nl) en ik heb inmiddels 10 blazers om me heen verzameld om dit experiment aan te gaan. En wij kosten niets (op bier en eten na) in tegestelling tot de vet betaalde zwarte blazers. Zij zijn niet beter of zo, maar ze zijn met erg weinig en kunnen zich veel te goed laten betalen in dat circuit met veel te weinig blazers. Dat systeem gaan wij nu even doorbreken door met een overmacht aan koper acte de présence te geven. Moet wel nog blijken of we het in de vingers hebben ! Ik ben trots op Limburg en mijn stad Rotterdam, zo vanaf de 27 ste etage bezien.
Trots zijn op eigen land en niet bang zijn voor Europa is het devies van Michael Szeeman, vanuit Rome. Hoe kun je dat als kiezer bevatten ? Europa is niets voor mij. Ik houd van allerlei dingen uit allerlei Europese landen, maar verder gaat mijn gevoel niet, laat staan een politiek besef. Het centrum van de wereld verschuift op dit moment sowieso heel duidelijk naar Zuid-Oost Azië, waar maken wij ons druk over ? Indien 10 % van de Indiase en Zuid Chinese bevolking besluit iets in Europa te willen zijn wij nergens meer ! Moeten wij ons daartegen wapenen op die manier ? Het zegt me niets . En ik ben niet de enige die zo’n gevoel van onthechting heeft. Er is een beweging in Nederland: Nederland niet Kapot te Krijgen (www.nederlandnietkapottekrijgen.nl) die nog verder inzoomen. Ze stellen dat alleen de liefde van mensen onderling, op micro-persoonlijk niveau alle problemen kan oplossen: “Mensen die lief tegen elkaar doen, lossen problemen op” En als iedereen dat voortdurend doet is het helemaal overbodig verbonden of constructies te bedenken. Volgens mij hebben ze gelijk, alleen zullen we het nooit weten, aangezien de wereld zo niet in elkaar steekt, op de Dalai Lama na. En dat is erg spijtig.
De dag is om, ik had nog een aquarel willen maken van de prachtig in rood getooide kardinalen, die worstelden met de wind. (www.papabili.nl) Het is me niet gelukt, morgen is weer een dag. Ik zie een prachtige zonsondergang, weerspiegeld in het Unilevergebouw aan de overkant (www.west8.nl)
groet ivo
