En wat er dan zoal van over blijft.
Het project is klaar en de tentoonstelling is geopend. Een onwaarschijnlijke berg foto's en filmfragmenten heeft een markante plek op mijn computer ingenomen. Bij de tentoonstelling heb ik een map gemaakt waarin een deeltje daarvan is terug te vinden. Maar wat te doen met al dat niet gebruikte prachtige beeldmateriaal ? Eigenlijk is dat een steeds terugkerend probleem na een project waar zoveel mensen bij betrokken zijn. Goed gesorteerd verdwijnt alles op cdroms in archiefklappers. Slechts een fractie gebruik ik voor documentatiedoeleinden.
Gelukkig zijn er meer mensen die beelden hebben onttrokken aan het werk,
De vraag blijft of een kunstproject waar zoveel beweging en ontwikkeling in zit wel goed te tonen is in een expositie. Het statische heeft niets te maken de rumoerige totstandkoming. Wellicht is het goed om eens een dag te gaan kijken, wanneer bezoekers voor het eerst het werk zien. Dan zal pas blijken wat ervan overblijft. Eigenlijk moet er altijd een van de kinderen zelf bij zijn om iets van het vuur over te brengen.
Ik ben blij met het werk zelf. Dit soort projecten kan gemakkelijk uitmonden in "een kameel met elf bulten" (uitdrukking van Robert de Haas, emeritus bezielaar van de voormalige RKS): veel gedoe, weinig kwaliteit. De beelden zijn sterk en ontstijgen het proces. Maar goed ook, anders zou het absoluut niet de moeite zijn ze een half jaar te exposeren. Ik ben ook gelukkig niet de enige die er zo over denkt. De mensen van Museum Jan Cunen uit Oss waren er zeer lovend over. En wat dan noch? Geen idee, maar het voelt goed, that's all!
En tot slot wordt er door Villa Zebra een boek ontwikkeld van het project: De atlas van de Omweg (geen idee of dit de titel zal worden) zal alle omwegen bundelen, een prachtig idee.
groet ivo, www.wandschappen.nl
