Loop verder langs het grasveld en neem plaats in het bushuisje van de Catulusweg. Soms duurt het wachten wel erg lang. Iets te eten zou dan heel welkom zijn. Dek de tafel en smeer een boterham.
Wat blijft er nu eigenlijk over van zo'n project ? In acht vilten tassen zitten acht vilten kunstwerken. Ze hebben heel even ( ongeveer 2 minuten) in de sneeuw op lokatie hun rol vervuld om te worden gefotografeerd.
Iemand die in de toekomst deze omweg gaat lopen zal niets meer zien van wat wij hebben toegevoegd aan de bestaande situatie. Slechts de keuze van de kinderen voor de bewuste lokaties blijft zichtbaar. De toeschouwer mag het verder zelf uitzoeken. Volgens mij is dit de ultieme vorm van beeldende kunst: Ga naar een plek, omdat de kunstenaar (de kinderen in dit geval) dat zegt en zie daar niets anders dan je eigen verbeelding ! Geniaal en van succes verzekerd. (Ken je het verhaal van olifant die het schilderij van krokodil koopt ? Het is een leeg doek en olifant geniet er intens van. ) Terloops leert de toeschouwer ook nog eens een buurt kennen waar hij anders nooit zou komen. Leve De Omweg !
Uit de reportage van het installeren van de werken selecteer ik per werk een foto om uit te vergroten. Ik laat ze printen op polyethyleen, gelamineerd, zodat ze de presentatie in de Kameleon en in Villa Zebra kunnen overleven.
Gelukkig zijn de foto's goed geworden en heb ik keuze te over. Ik maak titels en korte beschrijvingen om aan de presentatie toe te voegen. We krijgen een rood-witte zuil ter beschikking als expomodule. Hij is funktioneel en daar is ook alles mee gezegd. In Villa Zebra zullen vanaf 30 maart alle 18 zuilen van de 18 deelnemende groepen worden geëxposeerd. Het kost me een hoop moeite om er een redelijk geheel van te maken. De schaduwen zelf bieden gelukkig de mogelijkheid het strenge format te doorbreken.
groet ivo
