Het BM-culinaire consumenten panel

Voorzien van een uitgebreide vragenlijst en vaak ook nog een digitaal fototoestel zijn BM-ers de afgelopen maanden op pad geweest. Door middel van een loting kreeg ieder twee restaurants toegewezen, waar gegeten moest worden. Dat leverde uitgebreide verslagen op, met waardevolle informatie over prijs/kwaliteit, sfeer, smaak etc. De medewerkers vormen zo een belangrijk consumentenpanel en helpen me om het concept van Wijn of Water verder uit te werken. Want natuurlijk weet ik zelf heel goed hoe mijn favoriete restaurant er uit ziet en wil ik dat met Wijn of Water ook zo dicht mogelijk benaderen, maar ik heb wel geleerd dat het ook nuttig is om door de ogen van anderen te kijken.

Wat algemene conclusies tot nu toe: men is zeer scherp op de prijs en kwaliteit. Niet iedereen heeft het geld om regelmatig uit eten te gaan, en als dat dan wel een keer gebeurd, dan moet het ook bijzonder zijn. Ik lees regelmatig de opmerking ‘Voor wat we krijgen, vind ik het eigenlijk te duur’. Verder houdt men van gezelligheid: een sfeervolle aankleding, bijzondere verlichting, bloemen en planten. En men houdt van volle, pittige smaken. Er wordt nogal eens opgemerkt dat het eten aan de flauwe kant is. Dat kan ik me voorstellen, als ik kijk naar het gemiddelde gebruik van sambal en chilisaus hier tijdens de lunch.

Het belang van lekker eten

Het belang van lekker eten kan niet duidelijker zijn, als je de totale ontreddering ziet die er bij BM ontstaat wanneer Gul, onze kokkin een keer ziek is of met vakantie gaat. We zijn zo gewend aan onze dagelijkse warme lunch, die stipt om 12.30 op tafel staat, dat we het niet trekken als we aan de broodmaaltijd moeten. Gelukkig zijn er meer ‘keukenprins- en prinsessen’ bij ons in dienst, dus met een beetje geluk komt er toch nog iets lekkers op tafel en in het uiterste geval biedt ‘de Surinamer’ of ‘de Turk’ uitkomst. Maar dat haalt het toch niet bij vers zelfgemaakt. En lekker eten stimuleert het praten over lekker eten. Zeker sinds we bezig zijn met Wijn of Water gaat het gesprek bij ons tijdens lunch over eten. Over de lekkerste couscous (die van Gul komt een heel eind), de speciale Perzische rijst met een korstje van aardappelen, de heerlijke sateetjes van Albert, die nu helaas weer in Suriname zit, wat toch die typisch Pakistaanse kruiden zijn, die Petter zo lekker vindt en een recept voor gestoomde oesters met zwarte bonen wordt afgetroefd met dat voor gegratineerde oesters met saffraan. Hmm, het water loopt me nu al in de mond, terwijl het pas half elf is, nog twee uur voor de lunch.

Inspiratiebronnen

Inspiratie genoeg dus, voor de keuken van Wijn of Water. Ik ga absoluut gebruik maken (of eigenlijk, ik zoek een chefkok die dat samen met mij doet) van al die bijzondere kruiden, ingrediënten, bereidingswijzen die je zo rond de hele Middellandse Zee vindt. Met uitstapjes naar de Aziatische keuken. In de zomer verse kruiden, als basilicum en koriander, en echt goede tomaten, mooie olijfolie, de bijzondere combinaties van zoet en hartig uit Marokko (mm kaneel, gember, oranjebloesemwater), het iets zurige van bijvoorbeeld granaatappels en hibiscus, een lichte toon van komijn in stoofschotels, visjes van de grill, een simpele spaghetti met schelpjes, sausjes en dressings op basis van yoghurt, zoals in Griekenland, Turkije en Iran, de lichte toetsen uit bijvoorbeeld Thailand en Japan. Is er iets mooiers dan de hele dag met eten bezig zijn, mensen verwennen en verrassen met een perfect samengestelde menu? Ik hoef het antwoord niet te geven …