Met mijn computer ging het al enige tijd niet goed meer. Verscheidene functies waren de afgelopen tijd één voor één uitgevallen.
Diverse sloop- en herstelwerkzaamheden leidden ertoe dat het apparaat er in armzalige toestand bijstond. Het verrichtte zijn werkzaamheden zonder enige beschutting tegen stof of ander ongerief, opdat ik terstond een chirurgische ingreep zou kunnen uitvoeren zodra de noodzaak zich zou voordoen.
Met gemengde gevoelens ontving ik dan ook de email van de organisatie van antennnerotterdam.nl, waarin mij gevraagd werd deel te nemen als correspondent. De vraag was niet zozeer of ik het vol zou houden, maar of mijn trouwe digitale metgezel zijn taken naar behoren zou kunnen uitvoeren. De mail printte ik voor alle zekerheid maar uit. Met interesse las ik de mail nog eens door, onder het genot van een kopje koffie. Hiertoe lichtte ik me bij met een staande schemerlamp. Toen ik deze na gebruik weer terug wilde plaatsen, verloor het jammerlijk het evenwicht. De lamp dreigde ter aarde te storten, maar werd in de val gebroken door het op mijn bureau staande koffiekopje, dat nog rijkelijk gevuld was met het geestrijke vocht.
Ook het koffiekopje raakte kletterend uit balans en stortte haar inhoud rijkelijk uit in mijn computer. Het anders zo vertrouwde gepruttel van mijn koffiezetapparaat ontsteeg nu uit mijn computer, vermengd met de geur van vers gebrande koffiebonen. Te oordelen naar mijn beeldscherm waren alle vitale functies nog intact, maar ik achtte het wijs om de stroom maar uit te schakelen en de koffie waar mogelijk op te deppen. Zulks geschiedde en na inschakeling van de computer bleek alles weer normaal te werken. Tot echter eerst de muis uitviel, daarna het toetsenbord en na verloop van tijd gaf ook het scherm geen teken van leven meer.
Enige dagen leefde ik in volstrekte digitale afzondering, maar na rijp beraad besloot ik tot aanschaf van een nieuw model, met waterbestendige behuizing.
Ik voelde me weer als herboren en meldde me weer aan bij de organisatie van antennerotterdam.nl. Al snel kreeg ik een mailtje terug. “Eindelijk een wat oudere man ”, meldde het schrijven monter, refererend naar de door mij opgegeven leeftijd. En officieel behoor ik nog niet eens tot de baby-boomers! Enfin, deze hobbel kan ik ook nog wel nemen. Ik begin gewoon. Met een nieuwe computer en af en toe, heel voorzichtig, een kopje koffie.