Je zou denken dat camera’s een bekende Nederlander zoals Willeke Alberti volledig koud laten. Het tegendeel is waar: zij was tijdens de masterclass voor het Euro + Songfestival, op 1 december in ‘t Kapelletje, onaangenaam verrast door de aanwezigheid van verschillende filmploegen. “Dit is een intieme samenkomst van liefhebbers van muziek. Het gaat vandaag om de deelnemers en niet om mij.”
En zo sommeerde zij de filmploeg van Rijnmond TV van het podium te verdwijnen en niet constant op haar in te zoemen. Want de zeventien amateur-zangers van 50 jaar of ouder waren de hoofdrolspelers die dag. Amateurs, legde zij verder uit, betekent in deze context niet amateuristische zangers maar liefhebbers van de zang. Zo behoort het franse woord vertaald te worden.
De een na de andere deelnemer zong een liedje begeleid op de piano. Het viel een beetje tegen dat mevrouw Alberti, zeker aan het begin, nauwelijks kritiek gaf. “Het klonk mooi” en “het is met overgave gebracht” was doorgaans haar commentaar.
Hendrien Kars, vertolker van het liedje “Zeur niet”, naar de tekst van Annie M.G. Schmidt, was dan ook teleurgesteld met dit commentaar. Liever had ze enige tips gekregen, waar ze dan ook expliciet naar vroeg. Maar daar had Willeke geen antwoord op. Zo intiem vond Willeke het dus blijkbaar niet, want bij intimiteit hoort normaal gesproken vertrouwen. Vertrouwen om elkaar de leuke en minder leuke dingen te vertellen. Jammer!
Nou waren niet alle uitvoeringen even goed: het varieerde van erg vals tot indrukwekkend en vanuit de buik gezongen. Natuurlijk wilde Willeke sommige van deze mensen niet kwetsen na blijk van hun overgave en liefde voor de zang. Maar met al de podiumervaring van mevrouw Alberti, had zij toch op zijn minst iets kunnen zeggen over presentatie, houding, microfoon gebruik enzovoorts. Gelukkig veranderde haar houding al naar gelang de dag vorderde en wellicht toch naar aanleiding van de opmerking van Hendrien Kars.
De meest opvallende deelnemer was Omer Kadan. Een blinde man van Turkse afkomst die zichzelf muzikaal begeleidde. “De Nederlandse nachtegalen hebben gezongen en nu komt de Turkse kraai” zo kondigde hij zichzelf aan en deze hilariteit deed het publiek volledig ontspannen. Dit is mijns inziens de gouden tip van de dag voor alle kandidaten: zorg dat je voor aanvang contact met het publiek maakt en hen doet ontspannen. Het werkte zo goed dat meneer Kadan na afloop een toegift opeiste, “Deze vuist op deze vuist” van de Film van Ome Willem. En iedereen zong mee en stapelde de ene vuist op de andere. Geweldig! Ook Willeke was verkocht. Zo erg, dat ze het plotseling jammer vond dat de camera’s verdwenen waren en niemand dit hadden opgenomen. Allemaal, op één na: mijn camera! Nu heb ik Willeke Alberti niet geïnterviewd, zoals RNN 7 en Rijnmond TV, want ja…ik had haar opmerking over intimiteit serieus genomen en me volledig op de kandidaten gericht en niet op haar. Maar ik heb wel de primeur op TV van meneer Kadan.
