.

Geerts Gelijk

Daar was hij opeens. Die uitnodiging van meneer Wilders om als Vlaams België dan maar te fuseren met den Hollanders. In België botert het al geruime tijd niet tussen Vlamen en Walen. De Franse dominantie voelt meer en meer als onderdrukking met als gevolg dat de Vlamen zich in een enquête hadden uitgesproken voor een fusie met Nederlanden. In Nederland zien we dat nog niet gebeuren. Wij fuseren met die Belgische corrupte frieten eters. Ammenooitnie.  Laat staan dat die Belgen ooit zouden willen fuseren met die arrogante dropvreters. Niemand die dat ziet gebeuren. Dan zijn de rapen gaar.

“Eindelijk vakantie,” zei Sander. “Ja,” antwoordde ik.

“Nee. ken je Eindelijk Vakantie, de nieuwe CD van Gorki?”

“Wie of wat is Gorki dan?”

“Gorki, de band van Luc de Vos. Uit België. Mia, hun grootste hit. Echt muziek voor jou.”

Ik had nog nooit van Gorki gehoord, maar als Sander me muziek aanraadt dan weet ik dat die hard zal aankomen. Gorki´s muziek liet zo’n een diepe indruk achter dat ik lang heb getwijfeld of ik mijn boek aan Gorki op moest dragen. Luc werd mijn held. Ik keek en luisterde naar Luc, onder andere in Breda en Amsterdam.

Mijn helden moet of zal ik ontmoeten. Zonder dat ze merken dat het mijn helden zijn, wil ik ze een vragen stellen. Zo sprak ik ooit met Els Borst, toentertijd minister van zelfbeschikkingsrecht over leven en dood. Als het aan Els had gelegen hadden we nu niet alleen het recht van leven gehad maar ook het recht van dood via de pil van Drion. Euthanasie via een pilletje. We hadden in deze betere wereld van hersenschimmen opnieuw een vooruitstrevend standpunt in kunnen nemen en Nederland als voorbeeld voor andere landen op de kaart kunnen zetten. De Drionpil kwam er nooit. Politiek Nederland struikelde toen en struikelt nu opnieuw bij het recht op een gezond kind via embryoselectie. Verschrikkelijke ziekten kunnen we uitbannen via selectie van gezonde embryo’s maar Politiek Nederland weigert. Dit zijn de momenten dat ik denk aan Els.

En aan Geert. Emigreren naar Belgie. Ik heb erover nagedacht. Net als het Goede Doel overigens. Maar als import Ollander voel je je in België toch vooral belastingontduiker en Bourgondische paria. Een fusie tussen België en Nederlands zou de oplossing zijn. Niet alleen Geert ziet het gebeuren. Ik hoop het ook.

Via Ernest van der Kwasts Nur Literatur editie op Lowlands kwam ik in contact met held Luc. Het muziekfestival van de Lage Landen stond even stil voor me toen ik voorafgaande aan zijn voorlezen-uit-eigen-werk op Luc afstapte en hem vroeg of hij aan een nieuw boek bezig was. Nee, hij schreef wel columns en overhandigde mijn een lokaal, Belgisch magazine.

Op een nieuw boek, kan ik wachten. Ik heb geduld. Luc blijft mijn held. Maar een fusie met België kan me niet snel genoeg werkelijkheid worden. Helden aller landen verenigt u! Opdat iedereen recht heeft om over zijn/haar leven en dood te beschikken.

Geert heeft gelijk. Vaak niet maar nu wel. Zeker en vast.

“Het woord bij de daad,” Geert!

“Red onze ziel.”

Jip Kortan