je hoeft niet naar de dierentuin
28/8/08
Half-een. Aan de Singel. Windstil. Lucht dichtbewolkt.
Het wateroppervlak is vlak en glad. Een spiegel waarin bomen en lucht weerkaatsen.
Maar er zijn delen van het water die dof zijn.
Ik ga op de brug staan en kijk verticaal naar beneden, zie de hele kleine visjes die dit veroorzaken:
het zijn er heel veel (schat: paar miljoen, of beter gezegd paar megapixels? (zoiets))
Net onder het oppervlak bewegen ze en veroorzaken zo een enorm geheel van kleine rimpeltjes in het water.
Ga weer op het bankje zitten, en zie nog iets anders.
In die doffe delen ontstaan (variatie!) glinsterende stukken die zomaar ontstaan en verdwijnen. Of zich verplaatsen.
Waarschijnlijk doordat de visjes zich daar wilder bewegen.
Er vliegt een vogel laag over het water. Ik weet niet of de visjes hem kunnen zien (er is geen zon, dus geen schaduw).
Maar ze reageren wel! Overal ontstaan ineens van die glinster-plekken, die zich ook enorm snel verplaatsen over het water.
Het lijkt of de visjes de vogel inderdaad hebben opgemerkt. Dat hun opwinding zich zo snel verbreidt!
Er was nog een aalscholver. Hij dook regelmatig onder en had een superdag.
