Haar kamer telt 4 bij 3 meter (uw weet wel, waar menig familie -inclusief opa en oma - in een land dichtbij de evenaar in leeft, slaapt en recreëert). Papa wordt uit bed gesleurd en meegenomen naar haar ‘schooltje,’ alle poppen, beren, barbies en ander knuffelgebeuren zijn uit de kast gehaald en in rijen van vier achter elkaar gezet.  Zarah heeft zo te zien ook de zak, die stond te wachten om weg gegeven te worden aan de minder bedeelden in Roemenië, van stal gehaald. 

‘Zarah waar heb je die nou weer vandaan?’ fluister ik. 

‘Oh die lagen bij jou boven op het atelier in een hele grote vuilniszak, zielig hè?’ 

'Maar daar is mama denk ik niet zo blij mee, die zijn voor kindjes die het niet zo breed hebben.'

'Maar ze luisteren wel beter als de rest hoor pap. Die twee Barbies en die beer die luisteren niet, dus die heb ik maar even vooraan gezet!’

Terwijl ze er nog lustig overeen praat, probeer ik rustig na te denken. Volgens de TV-nanny moet je kinderen af en toe helemaal los laten, de fantasie de vrije loop laten gaan. Ik kijk eens goed in de rondte en zie m’n atelierezel, die ze klaarblijkelijk uit m’n atelier gesleept heeft, hij doet samen met een stuk karton dienst als schoolbord. 

‘Waar heb je dat schilderij gelaten wat op die ezel stond?’ vraag ik nu toch, enigszins geïrriteerd. 

‘Oh niks aan de hand hoor pap, die heb ik heel voorzichtig in een hoekje gezet.’   ‘Maar wat zijn dat dan kindjes die het niet breed hebben?’ 

‘Dat zijn zielige kinderen in een weeshuis heel ver weg, die hebben daar niet genoeg geld om dat soort dingen aan te schaffen’ zeg ik terwijl ik naar het ‘schooltje’ wijs. 

‘Oh, net zo als in IJsland zeker?’ 

Hoe kom je daar nou weer bij?’ 

'Nou alle papa’s en mama’s hebben het erover op het schoolplein: de krebietkriezus, dat is het toppie van de IJsberg, ze vragen allemaal aan elkaar of ze spaargeld hadden in die IJsberg, want die is aan het zinken, nou en dat vind ik wel zielig, want omdat we al zoveel in de auto rijden was IJsland al aan het zonken.’ 

‘Zinken!’ verbeter ik. 

'Ja, nou ennuh.. das toch megazielig voor al die ijsberen en zeehonden die daar wonen?’ 

‘En voor al die kindjes, maar die zijn niet aan het zinken hoor, dat heeft niks met elkaar te maken. Maar als jij een nog grotere kamer en nog meer speelgoed wilt hebben, dan krijgen we ook zo'n crisis, dan hebben papa en mama niet genoeg geld in hun spaarpot en moeten ze gaan lenen. En lenen kost ook weer heel veel geld en als dan de wasmachine kapot gaat dan …’ 

‘Ja, ja laat maar pap, die ken ik nou wel okay, want als we dan die wasmachine niet kunnen betalen dan halen jullie het bij mij uit de spaarpot en kunnen we volgend jaar niet naar Disneyland toch?’

Ze wacht niet af gaat voor in de klas staan en vervolgt: ‘en nu je toch je bed uit bent, ga nou maar achterin de klas zitten dan leg ik het wel even aan de rest van de klas uit, offuh,,, breng maar even deze papieren rond want je hebt vandaag klassendienst.’

 

Meer verhalen op weblog: www.dickursinus.nl