Het was weer uitverkocht in Lantaren/Venster. Dat waren dus 184 nieuwsgierigen. Ik ging helemaal vooraan zitten. Het mogelijk rondvliegend zweet nam ik dus voor lief. Hoewel het stuk Zoo heette, trof ik alleen boerderijdieren aan. Maar een kniesoor die daar op let bij dit werk uit 2006 van Gabriella Maiorino.

Het stuk begon al snel confronterend met ontblote borsten en een besokt lid. In de scène, waarin de dansers als primitieve evoluerende organismen uit de oersoep aanspoelden, waren ze nog het warmst aangekleed. Het mooist vond ik de naakte glibberig glimmende danseres, die in foetushouding lag en steeds meer begon te spartelen, alsof ze geboren werd. Erg dreigend en angstaanjagend werd het toen een danser met wit bebloed schort, varkenskop en bebloede latex schort en handschoenen met een touw drie lampen 'luidde', waaronder drie dansers zich liggend over de vloer voortbewogen. De muziek zette de drukkende sfeer nog eens extra aan. Ter afsluiting gingen de dansers naast elkaar staan en trokken hun jurk voor het publiek op, zodat we alles nog eens goed konden aanschouwen.

Zo heftig heb ik het lang niet gehad.