Een kamertje staat op de toneelvloer op een meter hoogte. Het doet al erg toneelesk aan. De vloer van het kamertje loop schuin af. De twee zijmuren staan naar het publiek toe verder van elkaar af.

Het spel begint al simpel, met simpele franse zinnetjes die iedereen kent. Het hele stuk blijft dat simpele Frans maar doorgaan. Dat Bambie een mime-theatergroep is, wordt al snel duidelijk. De lichaamstaal zegt vaak veel meer. Zou het voor Chinees nog te begrijpen zijn? Misschien wel, als lichaamstaal universeel is, maar misschien niet, als ook veel lichaamstaal cultuurgebonden is. Interessant.

Het stuk eindigt euforisch. Ik ga met een blij gevoel naar huis.