Het culturele online mzine van Rotterdam
antenne rotterdam

Antenne Rotterdam

jfmamjjasond
1610141923273236414549
2711152024283337424650
3812162125293438434751
4913172226303539444852
5183140

Magazine

week 13 | donderdag 28 maart 2024 21:47 uur | 1 bezoekers

Verjaardagsdinertje...

Afgelopen zondag was het eindelijk zover: lekker eten met de girlsss! Het was nog even de vraag waar we nu precies zouden gaan eten aangezien tot mijn verbazing geen enkel Wokrestaurant in Rotterdam z’n telefoon opnam... Ik had het al weer bijna opgegeven en zag ons in m’n gedachte al in de rij bij de Maccie staan, maarrrrr Godzijdank; all you can eat sushi en grill restaurant Sumo nam de telefoon op!

 

Ik kreeg eerst een paar niet zo interessante regels in Chinees/Nederlands naar m’n hoofd geslingerd: maximaal 2 uur tafelen, restjes op je bord worden niet gewaardeerd en dus extra in rekening gebracht (WTF?!), blablablaa. Oké, whatever… Vage shit maar het zal wel, jullie namen de telefoon op dus bij jullie komen we eten. Zondag om 18.30, genoteerd!

Zondag om half 7, gebracht door m’n broer gelukkig want de regen komt met bakken uit de hemel à haar-crisis-gevaar!, kwam ik gezellig binnen huppelen, opgewacht door Shaina en Toula die voor de verandering een keer te vroeg waren ;-). Aaaach, wat snoezigggg! Verjaardagsservetjes :-D How sweet! Al kletsend wachten op de andere girls… Shaina had inmiddels de menukaart al 5 keer achterstevoren, ondersteboven en van binnen en buiten geanalyseerd, “Goh, heb je misschien honger Shaina?” Shaina luistert niet want die zweeft zowat achter de serveerster aan die heerlijk uitziende sushi bij de buren neer zet… 1 voor 1 druppelen de andere verzopen katjes ook binnen dus reden genoeg voor Shaina om de bestelling op te nemen! Hallooo, vergeten jullie niet iets?? Presenttime! :-D Jippie! Eerst krijg ik een klein groen boxje voorgeschoteld… Hmm.. ziet er verdacht uit en de girls hebben al een sadistische smile van oor tot oor… Toch maar open maken. Druk op het knopje en “POING” een happy-birthday-zingende-zonnenbloem de lucht in (deze bloem is de rest van de avond, tot irritatie van het personeel, nog zo’n 10 keer de lucht in gegaan). Ik kan nu wel uitgebreid mijn cadeautjes gaan beschrijven maar dat boeit jullie ook geen moer, denk ik zo. Okay, eentje nog dan; de Gossip Girl DVD box, halleluuja praise the Lord! En een roze zonnebril met oog op ons reisje naar Madrid in juni en roze oorbellen en een mooie bruine tas mét bijpassende portemonnee en zilveren oorbellen met roze flufjes die passen bij m’n roze zonnebril en een toilletrolhouder (lees: ik woon net samen…)… Mmmm, waar was ik? Owjah. Eindelijk bestellen. Sushi hier sushi daar… Die en die owh en Noodlesoep! Hello girls, ik wijs naar de menukaart waar staat aangegeven dat restjes op je bord niet worden gewaardeerd en dus in extra rekening worden gebracht. Shaina haalt grijnzend een H&M-tasje te voorschijn “restjes?? Waar dan??” En waarom denk je dat die servetjes op tafel liggen? Uh, even kijken: happy Birthday servetjes… VOOR MIJN VERJAARDAG MISSCHIEN??? Nee dus. Om de restjes in te verstoppen. Afijn dus. Van je vriendinnen moet je het hebben.

 Larissa wil als enigste graag de garnalen-noodle-soep uitproberen (grootste fout van der leven maar waarom, dat lees je straks…), de rest houdt het voornamelijk op sushi tijdens de eerste ronde. Even later staat het bestelde eten op tafel. Mmm, aanvallen! Wácht, waar the fuck is m’n bestek?? *Er wordt gelachen en gewezen naar de stokjes naast m’n bord. Oh God… waarom moet je nou met stokjes eten, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan… Naah… ik geloof dat ik werkelijk een half uur heb geprobeerd om een sushi stukje te pakken, die ik toen ik ‘m eindelijk vast had ook nog is uit m’n stokjes in de sojasaus liet vallen met als gevolg dat iedereen al onder de sojasausspetters zat. Barricades met menukaarten en servetten  werden er spontaan gebouwd. Na een half uurtje hadden de amateurs onder het stokjes eten (er waren ook een paar zeer ervaren met-stokjes-eters onder ons, waardoor de niet ervaren met-stokjes-eten zich nog stommer voelde omdat de ervaren met-stokjes-eters het er zo makkelijk uit deden zien, snappie?) het ook wel een beetje door en bleef de sojasaus gewoon waar het hoorde, in het schoteltje. Tijd voor de tweede ronde! De gerechten vlogen in het rond (de ‘gadverdammes what the fuck is dat’ en ‘uhhhlk, wie eet er nou visseballen’ tot ‘haha, een surfgarnaal ook, maar dat even terzijde): die en die en biefstukreepjes en hmmmmmm, meer sushi en kip en rijst en zus en zo (we hebben toch servetjes dus…). Alleen Larissa was niet zo enthousiast. “Ik pas even een ronde, ik voel me even niet zo lekker…”. Zelfs na aandringen van ons “zonde van je geld, we hebben toch servetjes etc. etc.” bleef ze bij haar standpunt: even niet. Het eten was echt verrukkelijk op een paar stuiterende vleesballen en glibberige, op kwal-lijkende-champignons na. Nadat de volgende ronde op tafel werd gezet begon Larissa steeds witter te zien tot ze ineens een sprint naar de wc nam, ons verbaasd achter gelaten. Uhhm, even kijken of alles okay is. Niet dus, “ik vind half stikkende kotsgeluiden niet okay in ieder geval”. Nog maar niet te spreken over toen ze de wc uitkwam! Holy shit! Watskebeurt?! Hoe komt dit nou ineens? Nog geen idee en al helemaal geen link aan de garnalensoep…

3e ronde… Laris is inmiddels minstens 4 keer als een dolle naar het toilet gerend en zit er als een zielig zoutzakje bij… De link dat het waarschijnlijk aan de garnalensoep lag hebben we inmiddels gelegd en we halen de serveerster erbij. We leggen de situatie even uit en vragen om een glas water. De serveerster brengt alleen onnozel uit “Owh, wat raar.” en gaat een glas water halen. Okay, die heeft de bushalte Klantvriendelijkheid duidelijk gemist. Larissa neemt amper een slokje water en rent met een vertrokken gezicht voor de zoveelste keer naar de wc. Ooookay, nou is het genoeg! We halen de serveerster er weer bij en leggen de situatie wéér uit en wéér kraamt ze alleen “Owh, wat raar” uit. “Hoe weet je dan dat het aan de garnalensoep ligt?” “Heeft ze geen alcohol op?” (DOMBO! Jij serveert ons toch? Er staat toch verdomme alleen APPELSAP en ICE TEA op tafel??!) “Je kan toch niet weten of het aan de soep ligt?” NOU, mevrouw (owjeej, geduld van Shaina en Mona daalt naar het nul-punt…) Omdat ze precies na die soep zich ziek begon te voelen misschien, (slimmerd)??! Ik weet niet of u het opgemerkt heeft maar ze is al minstens 10 keer naar de wc gerend!!! Na een fikse discussie met de  “hoe weet je dan dat het aan de garnalensoep ligt”-serveerster die ook nog is zegt dat Larissa gewoon de volle pond moet betalen terwijl de garnalensoep haar eerste gerecht was én er al weer uit lag, werd het tijd om de manager erbij te halen. Larissa ligt inmiddels te creperen  van de pijn, poepjes en pufjes. De manager kwam net op tijd want de sushi stond echt op het punt om door die hele toko te vliegen (schuldig: Shaina en Mona, whoehoeee go grils haha). Zogenaamde manager (net 20) zegt: okay, ze hoeft dan alleen lunch te betalen: € 17,50 i.p.v. € 22.20 maar wel ook haar drankjes! WHAT. THE. FUCK.?! Nu begonnen ook onze buren zich ermee te bemoeien, aangzien die ook mochten aanschouwen dat Larissa zo’n 12 keer hals over de kop naar de wc was gerend en elke keer woorden als ‘poep’, ‘kak’ (tetterde Mona haarfijntjes door de zaak) en ‘kots’ opvingen. Nu kreeg de “manager” het toch wel benauwd en haalde toch maar Larissa der eten van onze rekening, haar drankjes liet hij staan. Pshh, hoé gierig en onprofessioneel... Hij bood dan wel aan om iemand haar naar het ziekenhuis te laten brengen. Goh, echt? Lichtpuntje.

Larissa en ik dus naar het ziekenhuis. De man die ons bracht was voor de Sumo-verandering erg begripvol. Daarom vergaf ik het hem ook dattie zeker 10 kilometer had omgereden naar het ziekenhuis. Ik legde ook uit dat dit in ieder restaurant had kunnen gebeuren en dat de rest wél super lekker had gegeten, maar dat we boos waren over de manier hoe we behandeld werden. En aangezien we bijna allemaal in de horeca werken wisten we dus hoe het wél hoorde: klant is koning! En al helemaal een klant die uit alle gaten leeg loopt door JULLIE garnaal. Maar goed. Deze aardige Sumo-man verdiende het niet om als klaagmuur te functioneren. Aangekomen rende Larissa natuurlijk gelijk naar de wc. Ik informeren bij de balie. Man van Sumo nog steeds bij ons. Droogklootje achter de balie zegt dat Laris het zelf gewoon even moet uitleggen. Ik zeg: okay, doet ze. Zodra ze uitgekotst- en poept is oké. Laris terug van wc, waarschuwt nog even dat ik béter niet naar de wc kan gaan haha, sarcasme is onverwoestbaar. *Heel veel scheldwoorden* een overvolle wachtkamer! Can it get any worse?? Man van Sumo nog steeds bij ons. Toont z’n medeleven en wil blijven. Ik stuur em naar huis ‘hij kan toch vrij weinig doen’. Hij geeft geld voor de taxi, ondanks dat ik zeg dat we waarschijnlijk opgehaald worden. Kijk, fijne collegaatjes van aardige Sumo-man, dáár kunnen jullie wat van leren! Ik zwaai de enigste aardige Sumo-man uit en opeens ligt Laris half op de grond, tranen met tuiten van de pijntjes en poepjes. Owjeej! Droogklootje van de balie schrikt gelukkig ook en voordat ik het weet rijd ik Laris in een rolstoel de dokterskamer in. Schoenen uit, jas uit en op de bank liggen. Dokter zoekt pen, kan die niet vinden dus we moeten verhuizen. Schoenen aan etc. etc. Laris zet spontaan grote ogen op en vliegt naar de wasbak “bleuuuughhhh” weer een lading. “Hey, kijk, garnaaltjes, zie je nou wel!” zeg ik terwijl ik Laris der haartjes vast houdt en m’n neus alle kanten probeer op te draaien behalve richting de wasbak. Dokter roept nog even fijntjes vanuit zijn kamer of ze niet in zíjn kamer kan spugen want dan kan hij het beter zien. Ja. Tuurlijk. Doet ze even. Pfff... are you kidding? Om een lang verhaal kort te maken (haha), het was geen voedselvergifteging want dat duurt dagen voordat die bacteriën zich ontplooien, maar een garnaal kan wel acuut bacteriën uitslaan die zich razendsnel uitbreiden. Ha! Dus toch die pokkegarnaal! Genoteerd “hoe weet je dan dat het aan de garnalensoep lag”-serveerster??

Al met al was het een ontzettend gezellig avondje en hebben we natuurlijk de grootste lol gehad, as usual J. En aangezien Sumo alleen Zwarte sesamzaad ijs had en Groene thee ijs, wilde ik echt zoooooooo graag een Mac Flurry Rollo halen maar dat plan viel natuurlijk in duigen toen Larissa die vervloekte garnaal naar binnen had gewerkt. Maar, ik ben de moeilijkste niet, dus die wil ik dan een keer thuis bezorgd krijgen meiden, kunnen we gelijk de Gossip Girls DVD-box opzetten  ;-)

Note:
Zoals je kan lezen in Larissa's comment bleek ze al een buikrgiep te hebben... Was dus wel handig geweest als we dat van te voren hadden geweten want dan was deze drama ons waarschijnlijk gespaard gebleven. Maar een feit blijft dat die garnaal verkeerd was gevallen en ze dus erg ziek werd binnen een uur, en Sumo ons op dat moment nou niet bepaald klantvriendelijk heeft behandeld (op de aardige Sumo-man na). Komt er dus op neer dat het eten écht heerlijk was maar de klantenservice... oordeel zelf maar!

 
Array
(
)

*

laat dit veld leeg

Tweets about "#rotterdam"