Heb je wel eens iemand gezien die in het bos bladeren aan het opruimen is? Nee hè, want in het bos zijn de bladeren geen afval, daar worden ze opgegeten. De bladeren zullen van de bomen afvallen en voor de natuur is dit afval gewoon voedsel. 

Eigenlijk is afval ook een beetje dom. We gebruiken alle onze kennis, kunde en kunst om iets te maken wat we helemaal niet willen. En we moeten er ook nog voor betalen om er vanaf te komen. 

Als afval nou gewoon voedsel is, zoals bij de bladeren in het bos, dan hoeven we niet te betalen om er vanaf te komen. En als het echt lekker is kunnen we er zelfs geld voor vragen. 

Net zoals de blaadjes die van een boom afvallen voedsel worden kan je nu opeetbare schoenen kopen. Eerst lekker je schoenen ‘oplopen’ en dan begraaf je ze in de tuin. Een jaar later hebben allerlei beestjes je schoenen opgegeten. Dit is een voorbeeld van hoe je met het idee afval = voedsel een product maakt. 

Afval = voedsel is een leidend principe in cradle to cradle design. In het Nederlands betekent dat van wieg tot wieg ontwerpen. Van wieg tot wieg omdat we het product zo hebben ontworpen en gemaakt dat afval niet bestaat. We hebben wat er bij en voor ons afvalt zo gemaakt dat het voedsel is voor wat anders. Dit voedsel vormt dan de basis of wieg voor het volgende product enzovoorts.