‘Cradle to Cradle gaat uit van de kringloop der dingen, zoals die al duizenden jaren door de natuur in de praktijk gebracht wordt. Een plant of levensvorm groeit, leeft en sterft tenslotte. Na het afsterven vormt de plant weer voeding voor een volgende levensvorm: dit is de basis van de biologische kringloop. Producten uit deze kringloop noemen we dus ook consumptiegoederen. Er gaat niets verloren, alles wordt meegenomen, gerecycled op de meest pure manier, zonder enige vorm van afval. Bij Cradle to Cradle, ook wel genoemd c2c, gaan we er vanuit dat alles uit voedsel bestaat en dat na gedane dienst alles weer kan worden teruggebracht tot zijn oorspronkelijke vorm: voedsel. 

Kun je die gedachte ook toepassen in de technische sfeer?
Ja, natuurlijk we moeten dan wel beginnen bij de basis, het ontwerp, het moment dat je nadenkt over welke grondstoffen je verwerkt in een produkt. Waar mogelijk moet je schadelijke stoffen, stoffen die niet bijdragen aan de krijgloop der dingen of aan de voedselketen proberen te vermijden.Helaas hebben wij ook gebruiksvoorwerpen nodig waarbij schadelijke, niet-recyclebare stoffen noodzakelijk zijn. Bijvoorbeeld, zonder broom zou je televisie in de brand kunnen vliegen ; je hebt het dus nodig. Maar voor dat soort stoffen geldt wel: hoe enger, hoe strenger. Hoe gevaarlijker de stof, hoe strenger en voorzichtiger je ermee om moet gaan. Tegelijkertijd blijf je natuurlijk zoeken naar schonere alternatieven. De gedachte is: shit in, shit out. Als je ergens shit instopt krijg je het ook weer terug. Vandaar dat je al in de ontwerpfase met c2c moet beginnen. Dat gebeurt nog te weinig. De correcte benaming is ook eigenlijk cradle to cradle design. Vooral in de technische kringloop denk je juist in de diensten die een product levert, bijvoorbeeld dus geen televisies maar uren kijkplezier. 

Je bedoelt: wij hebben last van een designprobleem.
‘Ja. Ontwerpers moeten anders gaan denken. Er wordt tegenwoordig heel veel gepraat over duurzaamheid, maar eigenlijk weet niemand wat duurzaamheid precies is, want het is een enorm breed begrip, dat ook nog eens ernstig aan inflatie onderhevig is.Het is bijvoorbeeld niet zo dat c2c alles afkeurt waar plastic in verwerkt is. Wil je een voorbeeld van effectief design? Een krat bier! Je kunt er bier in verpakken, vervoeren en uit consumeren, de flesjes lever je in en die worden hergebruikt. Een krat kun je stapelen tijdens vervoer en opslag, je kunt erop zitten, staan desnoods, het is praktisch onverwoestbaar – en als je het inlevert krijg je er weer geld voor, want het krat wordt opnieuw gebruikt. Heb jij wel eens een leeg kratje bier weggegooid? Nee! Een goed design dus.   

Is Cradle to Cradle niet gewoon hetzelfde als recycling?                  
‘c2c denkt niet in termen van recycling. Bij c2c denk je aan materialen die na gebruik als voedsel kunnen dienen. Je hoort vaak het woord recycling, maar eigenlijk is het downcycling. Hergebruik van oud plastic is uitstel van afval, omdat er al allerlei enge stoffen in het plastic zitten. Tijdens het hergebruik wordt het product steeds minder hoogwaardig, omdat het vervuild is met andere stoffen die je er ook niet meer uit kunt scheiden.  

Alle materialen moeten na gebruik als voedsel kunnen dienen? Je bedoelt dat je je schoenen op kunt eten als ze versleten zijn?!
Louis: ‘Correct en tevens juist: ik kom hier graag later op terug!’ 

Meer weten? Lees binnenkort het vervolg op dit interview, waarin Louis o.a. vertelt over zorgwekkende zorgmijders.