Het betreft hier een solo-project van Bart Hoevenaars, voorheen bekend als frontman van de Rotterdamse formatie Mono.Hier en daar een paar vette vingertjes op het ancestral silver, wat cake kruimels, pardoezige gitaren, restjes pudding, dromerige sfeertjes etc. Een smakelijke combi, vind ik persoonlijk, al is de sound wat rommelig op het eerste gehoor. Maar dat went! Het is te hopen dat Sir Ian zich in de toekomst niet te buiten zal gaan aan ´professionele studio´s´, dat zou de boel totaal verpesten. Please take note, kind Sir!  

Op deze CD vind je tien nummers, waaronder enkele prachtige paarlemoeren schelpendeuntjes, gevonden aan de Kralingse Plas, getuige de foto achter op het hoesje. Wel hoop ik dat deze lager wal geraakte telg uit deftig Engels geslacht wat vaker in zijn nobele bil gebeten wordt door een valse herder, want – eerlijk is eerlijk – na een prachtig begin wordt de CD slightly boring.  

Maar anyhow: never mind the bollocks! Ik ben blij met iemand als Sir Ian, een man die oog en oor heeft voor pakkende composities, poëtische gedachten en cascading guitarrs voor wat extra dramatiek. Af en toe komen er een paar close friends om de hoek kijken, bv. Fuck The Writer, maar op de CD speelt Sir Ian bijna alle instrumenten zelf, en very well ook nog! Check beslist http://www.myspace.com/siriansiriansirian om een paar van deze nummers te beluisteren.
 
Gisteren stond Sir Ian nog op de planken in Rotown om deze wonderful CD te presenteren met een mooie live show - wie weet wat hij morgen gaat doen.
I say onward, brave Sir!  

Deze CD is uitgebracht op Dying Giraffe Records.