Het zou mijn vuurdoop worden; interviewen voor de camera's van Antenne Rotterdam.
Met een gezonde dosis stress stond ik die ochtend op. De instructies waren duidelijk: ‘8:30u bij de Willemsbrug: don’t miss the boat!’
We waren op tijd.

Aangekomen op het RDM terrein spraken we door wat de bedoeling was. Sjors zou mij die dag volgen, Frank Zerahja.
Het publiek stroomde langzaam binnen. De vibe was opgewekt; iedereen had er zin in.

Na een paar mooie woorden over zijn onlangs overleden collega, gevolgd door een minuut stilte (best heftig om een dergelijke dag op zo’n manier te beginnen) nam theater groep Heijblok het over van directeur Elgersma.
Het komieken duo voerde een interactief stuk op waarbij het publiek onderdeel was van de act.
Het ijs was gebroken.

Timing
De eerste lezing werd gehouden door ‘Cultuur psycholoog’ Jos van der Lans. Het koste me enorm veel moeite om bij de les te blijven; de koude ruimte, het lawaai op de achtergrond en het onderwerp ‘ontbureaucratisering en eropaf-professionals’ maakten dat ik me om de 5 minuten ging afvragen ‘waar het in godsnaam over ging’.
(Godzijdank hoefde ik geen gedetailleerd verslag uit te brengen over de inhoud van de lezingen maar was het de bedoeling dat de lezers zelf kort en bondig hun thema van die dag uit de doeken deden)

Wat me de meeste zorgen baarde was ‘de timing’. Wanneer ga je op je doel af? Was het tijdens dat ‘tenenkrommende’ toneelstuk? (maar wie zegt dat hij het net zo ervaarde als wij?) of doe je dat tijdens de koffiepauze (heeft die man eindelijk z’n welverdiende bak koffie voor z’n neus; komt er weer zo’n griet met een microfoon aanzetten…) Overal viel wel wat voor te zeggen. Zerahja adviseerde me alvast zijn kant op te lopen, oogcontact te maken en hem dan gade te slaan. Helaas maakte hij geen oogcontact, dus zat er niets anders op dan zijn kant op te lopen (lees: in het vizier van ALLE aanwezigen) en hem op z’n schouders te tikken.
De zenuwen gierden door mijn lijf.

Toen de koffiepauze begon, kwam de beste man naar ons toegelopen, ‘hij had nu wel even tijd’. Hij gaf antwoord op de vragen ‘wat is uw thema van deze dag was en waarom’. Echter was hij de woorden ‘kort’ en ‘bondig’ voor het gemak even vergeten. Eindstand: een zee aan informatie die ongetwijfeld voor de aanwezigen kostbare informatie bevatte maar ons in het ongewisse liet.

Na de koffiepauze en de nodige hoeveelheid nicotine volgde een tweede lezing, ditmaal van Ton Notten. Zijn presentatie ging over ‘heao-profielen zonder grauwsluiers’.

Na een uitgebreide lunch (met dikke rijen voor de schalen met broodjes) begonnen de workshops. Sjors en ik volgenden ‘onze’ participant Nelly naar de Workshop van Click F1. Twee iets te vlotte kerels vertelden in sneltreinvaart wat ze deden; het inspireren van jongeren om hun talenten te ontwikkelen met behulp van kunst&cultuur, cross-media en sport.
De aanwezigen vonden het prachtig.
Toen iedereen aan het werk gezet werd verlieten wij de ruimte; we stelden initiatiefnemer Hendrik Jan Trooster nog wat vragen en weg waren we.

Karma
Terwijl we wachtten tot de workshops afgelopen waren, kwamen Zerahja en ik erachter dat we de sinds de afgelopen 2 jaar met exact dezelfde (levens)vraagstukken rondliepen. Een filosofisch hoogstaand gesprek volgde waarin termen als ‘karma’ en ‘ego‘ veelvuldig ter sprake kwamen. Sjors vond het maar ‘vaag gezwets’.
Opeens was de tijd om, we snelden ons naar de ‘borrel area’ en maakten ons op voor de laatste interview ronde. Over een paar minuten zouden de workshops afgelopen zijn en zou de laatste fase van de dag ingaan; een toespraak van de directeur en aansluitend een borrel.
Het was zover. De deuren gingen open en het publiek rende op de bar af om zich tegoed te doen aan (alcoholische)versnaperingen, bitterballen en kaaskoekjes. Pluimen werden uitgedeeld evenals bloemen en boekjes en dat was dat.

De reacties waren enthousiasmerend; 'voor herhaling vatbaar' en 'veel geleerd'. Ik sluit me hier volledig bij aan; althans, voor wat betreft deze ervaring: interviewen voor de camera is leuk! Evenals op pad gaan met Persbureau Zuid.
To be continued.