Het culturele online mzine van Rotterdam
antenne rotterdam

Antenne Rotterdam

jfmamjjasond
1610141923273236414549
2711152024283337424650
3812162125293438434751
4913172226303539444852
5183140

Magazine

week 13 | donderdag 28 maart 2024 22:26 uur | 1 bezoekers

Museumnacht 2008

Museumnacht 2008, kunst, dooie beesten en dansen op de vulkaan.............
Door:Wilma van der Wilt en Michel Schelvis

 

Na het fiere besluit te hebben genomen nu eens niet
de museumnacht door te brengen met het aflopen van het traject Museumpark-Witte
de Withstraat alwaar (te) veel tijd verkwist wordt met het tegenkomen van de
jaarlijkse oude bekenden met wie natuurlijk (de bekende met goede voornemens
geplaveide weg naar de hel indachtig) wederom afgesproken werd elkaar dit jaar
weer eens eerder te gaan zien dan het volgend jaar bij hetzelfde evenement, ging
ondergetekende en partner in crime op zoek naar de (rafel?) randen van de
museumnacht. 

Na een kortstondig bezoek aan de Artotheek op de
Nieuwe Binnenweg, alwaar een jaren ' 80 band aprés la lettre ons vergaste op hun
doemie tonen en de bekenden, zoals voorzien, uit allle spelonken tevoorschijn
kwamen, werd per ondergrondse koers gezet naar Station Blaak. Het
georganiseerd busvervoer evenals het opspelden van knipperlichtjes in welke vorm
dan ook werd door ons stelselmatig afgewezen als een nieuwe vorm van
kuddegedrag, waartegen de kunst nu juist een tegenwicht zou moeten bieden. Met
behoud van eigen identiteit bereikten wij de Bibliotheek, waar zojuist een
happening was afgelopen, waarvan de stille getuigen in de vorm van tomaten en
rode rozen nog rond het spreekgestoelte lagen. Navraag leerde dat men
een mannelijke dichter met tomaten mocht bekogelen terwijl een (naar
verluid) beeldschone zangeres rode rozen toegeworpen had gekregen. Zou een
omkering hier niet op zijn plaats zijn geweest, zoals kunst juist de
controverse moet zoeken, vroegen wij ons af. Geef de dichter een roos en zeep
die zangeres helemaal in met rotte tomaten. Nauwelijks bekomen van deze
verrukkelijke gedachte stuitten wij in de foyer op een grijzend gezelschap
van enig statuur. Zij hadden een voor ons verder onduidelijke
bijeenkomst bijgewoond maar door ons strategisch aan te sluiten bij de rij op
weg naar buiten ontvingen we in elk geval een tas met niet te versmaden
attenties als boekjes, dvd en andere gadjets. Soms is (te) laat komen
precies op tijd.

 

Deze les wilden wij graag nog eens nader overdenken
in het onderwijsmuseum, waar na een korte pauze in fatboys de
onderwijsgeschiedenis van Nederland, althans tot aan de onderwijsvernieuwingen
dan wel onderwijsvernielingen die vanaf de jaren '70 ons onderwijs hebben
geteisterd, aan ons voorbij trok. Nostalgie troef, bij deze tentoonstelling
met door ondergetekende (en ondergeketende, de CITO-toets kwam ook nog
voorbij) zelf nog ervaren rijtjes als Aap,Noot, Mies in houten schoolbanken met
inktpotten en kroontjespennen. De tentoonstelling over de brede school op de 3e
etage van het prachtige voormalig bibliotheekgebouw (handen af!) bleek
uitsluitend maquettes te bevatten, die in het NAi niet zouden hebben misstaan,
maar hier een wat vervreemdende indruk maakten. Een Onderwijsmuseum is een goed
idee, maar een beetje maatschappelijke relevantie is geen overbodige
luxe, zeker met het rapport van de commissie onderwijsvernieuwing op tafel. Dus
ook informatie over de visie achter brede scholen, het nieuwe leren, de
middenschool, de tweede fase, de Mammoetwet enz. lijkt ons gewenst. Dat laatste
(de mammoet) bracht ons op het idee ons richting Natuurhistorisch Museum te
begeven, doch niet nadat een kortstondig maar niet te versmaden bezoek was
gebracht aan het schaakstukkenmuseum, een klein winkeltje verstopt
in het Blaakse Bos, met vele interessante soorten schaakstukken, een
verborgen schat beheerd door een wat met de aandacht verlegen maar niettemin
allervriendelijkste man. Echter, al in het Schielandshuis kwam het thema
dooie beesten ons tegemoet in de vorm van opgezette dieren, maar
vooral kleding van leer, bont en struisvogelveren. Het tentoongespreide
dierenleed noopte ons tot een bezoek aan het aldaar aanwezige
dierenmedium, een dame die contact met zowel de levende have als met
overleden dieren heeft. Na een kortstondig onderhoud met mijn twee dode
katten kwam de angst voor agressieve honden ter sprake. Hierbij werd een
korte visualisatie van mijn mannelijkheid geadviseerd, waarna ik de daad
bij het woord voegde op het invalidentoilet daar alle andere toiletten
bezet waren. Abusievelijk werd de alarmknop hierbij door mij aangezien
voor de lichtschakelaar, waarop binnen luttele seconden op de deur gebonsd
werd met de vraag of ik hulp nodig had. Ondanks een beslist en afwijzend
antwoord bleek zich bij het openen van de deur een kleine volksoploop te hebben
voorgedaan van museumnachtbezoekers die een blik wilden slaan op de in de
in nood geraakte invalide. Teleurgesteld door het gebrek aan sensatie
dropen zij net zo snel weer af, waarna wij onze reis konden voortzetten naar het
'echte' Natuurhistorisch Museum, welke wij via een omtrekkende beweging
bereikten. Dit museum probeerde in het verleden nog al eens de stoffigheid te
onvluchten met attracties als 'kutje kleien' , maar daar was voor deze
gelegenheid niet tot onze spijt van afgezien. Naast lezingen was er
voornamelijk de gewone collectie te bewonderen met als hoogetpunt het skelet van
de viriele olifantenbul Ramon die decennia lang de Blijdorpse
(olifanten)vrouwtjes blij mocht maken. Wij raden de conservator aan voor
Bokito reeds een apart plekje te reserveren.

 

De avond werd afgesloten aan de overzijde van het
Natuurhistorisch Museum bij het feestje in de Kunsthal, waar vooral jongeren op
snoeiharde housemuziek zich overgaven aan drank en dans alsof
hun laatste uur geslagen had. Dansen op de vulkaan was de gedachte
die zich hierbij aan mij opdrong. Dit werd nog versterkt door het
afsluitende nummer van Joy Division, 'Love will tear us Apart Again' , gezongen
door de suïcidale zanger over wie Anton Corbijn nog een zeer
aanbevelswaardige film heeft gemaakt. De avond eindigde zoals begonnen met
doemie eighties muziek. Werd het toch nog gezellig!

 

Michel Schelvis en Wilma van der Wilt   






 
Array
(
    [106023] => Array
        (
            [naam] => Menno
            [link] => 
            [reactie] => Jullie hadden ook wel even langs Delfshaven en voorhaven one kunnen komen Michel!  :)hahaha(lol)
            [afbeelding] => 0
            [spambot controle] => 
            [react_date] => 2008-03-03 18:30:58
            [react_date_changed] => 2008-03-03 18:30:58
            [react_page] => 0
            [react_user] => 19238
            [react_user_target] => 0
            [react_parent] => 97701
            [react_count_reads] => 
            [react_count_views] => 
            [react_confirmstring] => 8MDDDP6ECBKALW
            [u_name] =>   
            [u_email] => antennerotterdam@users.antenne.exolog.nl
            [react_id] => 106023
            [editable] => 1
        )

    [106014] => Array
        (
            [naam] => Willij Vanderlinden
            [link] => 
            [reactie] => LENTELED
Hier hebben we een boom verlicht met LED in de kleuren Rood Wit blauw. Piet Heijnplein  was een opstapplaats van de Museumnacht busdienst en dat zag er schattig donker uit(vond ik).
Aangezien we niet uitgenodigd waren om mee te doen, deden we dat maar illegaal.
Met de glashandel Remy maakte ik een Artpiece in de oudste kastanjeboom zodat opstappers en bezoekers van ons gebied (Historisch Delfshaven) toch nog wat te kikken hadden.
Set A Light. 
Het zag er lauw uit, zag ik zaterdagavond, toen ik het licht en de sfeer even checkte .Er werden veel mobiele foto"s van gemaakt.
Altijd leuk om je werk later terug te zien (of niet).

Deed ook de verlichting van galerie ONE die wel in het boekje stond.
Op weg naar Rotown, waar we in debat gingen vanwege het gebrek aan poppaleizen, was het een drukte van belang. De SP organiseerde de avond en daar heb ik maar in de mic even gemeld dat muzikanten, beeldend kunstenaars niet moeten wachten totdat er een potje voor iets is, maar gewoon aan het improviseren moeten gaan. Net als eerst.
Daarna liep ik de Witte de With in en had contact (via de mic) met een zwart wit dame op beeld in de MaMa galerie die reageerde op stemmen.
Daarna de Roodkapje blote man even bekeken en de Joran van der Sloot foto bekeken. Zag op de terugweg veel mensen voor Arminius staan te wachten.
Zag veel gekleurde kerstlichtjes heen en weer deinen op lichamen en reed naar huis, waar de LenteLED nog aanstond.



            [afbeelding] => 0
            [spambot controle] => 
            [react_date] => 2008-03-08 09:52:41
            [react_date_changed] => 2008-03-08 09:52:41
            [react_page] => 0
            [react_user] => 19238
            [react_user_target] => 0
            [react_parent] => 97701
            [react_count_reads] => 
            [react_count_views] => 
            [react_confirmstring] => TY23EJR6CAQWS9
            [u_name] =>   
            [u_email] => antennerotterdam@users.antenne.exolog.nl
            [react_id] => 106014
            [editable] => 1
        )

)

Menno | 03 maart 2008

Jullie hadden ook wel even langs Delfshaven en voorhaven one kunnen komen Michel! :)hahaha(lol)

Willij Vanderlinden | 08 maart 2008

LENTELED
Hier hebben we een boom verlicht met LED in de kleuren Rood Wit blauw. Piet Heijnplein was een opstapplaats van de Museumnacht busdienst en dat zag er schattig donker uit(vond ik).
Aangezien we niet uitgenodigd waren om mee te doen, deden we dat maar illegaal.
Met de glashandel Remy maakte ik een Artpiece in de oudste kastanjeboom zodat opstappers en bezoekers van ons gebied (Historisch Delfshaven) toch nog wat te kikken hadden.
Set A Light.
Het zag er lauw uit, zag ik zaterdagavond, toen ik het licht en de sfeer even checkte .Er werden veel mobiele foto"s van gemaakt.
Altijd leuk om je werk later terug te zien (of niet).

Deed ook de verlichting van galerie ONE die wel in het boekje stond.
Op weg naar Rotown, waar we in debat gingen vanwege het gebrek aan poppaleizen, was het een drukte van belang. De SP organiseerde de avond en daar heb ik maar in de mic even gemeld dat muzikanten, beeldend kunstenaars niet moeten wachten totdat er een potje voor iets is, maar gewoon aan het improviseren moeten gaan. Net als eerst.
Daarna liep ik de Witte de With in en had contact (via de mic) met een zwart wit dame op beeld in de MaMa galerie die reageerde op stemmen.
Daarna de Roodkapje blote man even bekeken en de Joran van der Sloot foto bekeken. Zag op de terugweg veel mensen voor Arminius staan te wachten.
Zag veel gekleurde kerstlichtjes heen en weer deinen op lichamen en reed naar huis, waar de LenteLED nog aanstond.


*

laat dit veld leeg

Tweets about "#rotterdam"