Het mysterie rond Nel Capone
Gisteren besloot ik weer eens lekker naar de Centrale Bibliotheek in Rotterdam te gaan, om me een slag in de ronde te gaan lezen.
Daar aangekomen met mijn trommeltje met lekkere bammetjes en mijn bekertje melk, wist ik niet waar te beginnen.
Dus besloot ik op de geschiedenis van Rotterdam af te gaan, en het eerste boek dat ik zou pakken, ging ik eens lekker doorploegen.
Het werd een boek met allemaal korte anekdotes over Delfshaven toevallig de wijk waar ik tot stand ben gekomen.
Het boek had de titel,”anekdotes na Piet Hein”, geschreven door Leo Hartsemans.
Ik ging het natuurlijk niet helemaal uit lezen, ik zapte zo gezegd van leuke anekdote naar leuke of minder leuke anekdote.
Na een tijdje kwam ik op de pagina, “het mysterie van Nel Capone”, dit had Leo vast verkeerd geschreven dacht ik met een grijns op mijn porum.
Maar het was dus echt zo, het ging niet over Al die teringlijder uit Chicago, maar over zijn twee jaar oudere zus Nel.
Dit was nog eens interessant dacht ik, de vage zwart/wit foto onder aan de vergeelde pagina had inderdaad enige gelijkenis met haar broertje, die teringlijder uit Chicago.
Wat bleek de vader van deze twee Capone’s, Gabriele Capone was twee jaar voor hij naar Amerika een blauwe maandag werkzaam geweest als stoker op de grote vaart.
En bij een tussenstop in onze Rotterdamse trots, jawel de haven, had hij zijn Italiaanse zakkie geleegd, zonder mede weten van Al’s mama Teresina Capone, in de Delfshavense prostitué Betsy.
Dit had hij zeer goed gedaan, met alle charme die een Italiaan rijk is, want Betsy vond hem niet zomaar een klant, maar een goeie klant, zo bleef Capone maar liefst drie dagen aan de Havenstraat 145c, met het verhaal dat hij Betsy nooit meer zou verlaten.
Maar toen zijn lul licht begon te geven van rouwigheid, door het vele neuken, besloot hij de benen te nemen richting de boot die hem terug zou brengen naar zijn huwelijk op Sicilië met Teresina.
Betsy had nog wel zijn knip geleegd en zijn paspoort gestolen.
En zo kreeg hun dochtertje de naam Nel Capone.
Op 15 Februari 1897 werd Nelletje geboren.
Donker haar en blauwe ogen, van allebei haar geile verwekkers iets.
Nel groeide op voor galg en rad, ze stal vanaf haar derde levensjaar geld uit van de klanten van haar moeder.
Zo ook eens het geld van de toen nog jonge kunstenaar Kees van Dongen, net voor hij de bene nam naar Parijs.
Toen Nel wat ouder werd, hield ze veel geld achter, wat ze opspaarde, ze had een bloedhekel aan haar moeder Betsy, en walgde nog meer van de mannen die haar bezochten.
Op haar zestiende verliet ze het ouderlijk huis, om een huisje te huren in de Langedijkstraat, van het geld dat ze had gespaard kon dit makkelijk, haar moeder sprak ze tot die stierf aan geslachtsziekte nooit meer.
Wel erfde ze haar geld, en betrok ze diens huis aan de Havenstraat.
Ze werd er gek van de mannen die aanbelde, omdat ze dachten dat Betsy nog leefde, zels een boordje met daarop,”als je het met Betsy wil doen, pleeg dan zelfmoord hielp niet”.
En vaak werden ze vervelend en gingen de mooie Nel betasten, de veldwachter moest er keer op keer tussenkomen, om een geilzak weg te knuppelen dan wel te arresteren.
Maar na een tijdje, begon de veldwachter, wiens vrouw al jaren niet meer was te klagen.
En Betsy besloot hem tussen haar dijen te verwelkomen.
De magere besnorde veldwachter kroop hijgerig op Betsy, die nog wel besloten had nooit de liefde te bedrijven.
Pijnlijk door boorde de veldwachter gek van geile opwinding de maagdelijke vagina van Nel Capone.
Lekker he schatje, zei hij met fonkelende oogjes.
Toen hij niet veel lang hierna klaarkwam, gromde hij dat ze lekkerder was als haar moeder Betsy, dit maakte een oer kwaadheid in Nel los.
Ze omsloot haar gespierde benen rond de onder rug van de veldwachter, en kneep haar knieën naar elkaar toe.
De veldwachter die net al zijn kracht aan de seks verloren was gilde, maar het had geen baat, zijn rug brak, en een bloedstraaltje viel op de witte borsten van Nel.
Morsdood viel hij neer op Nel, ze gaf hem grijnzend een kus, en begroef hem die nacht in haar tuin.
Zo werden er keer op keer mannen vermist in Delfshaven.
Toen de Politie er lucht van kreeg dat het wel eens Nel kon zijn die hier meer van moest weten, vielen ze bij haar binnen.
Maar Nel was vertrokken, waarheen weet niemand, maar er is nooit meer wat van haar vernomen.
Veertig mannen met gebroken ruggen kwamen uit haar tuin omhoog.
Maar de politie heeft het altijd verborgen gehouden, het was immers het falen der wet….
