Ik word vriendelijk, bijna als iemand die behoort tot het meubilair binnengelaten bij het CIDI “Centrum Informatie en Documentatie Israel” en begroet door de heer Villegas.
De heer Villegas stelt mij kort voor tijdens het inschenken van een kop koffie aan een collega om vervolgens mij een korte rondleiding te geven op de etage waar wij op dat moment staan. Hij legt uit wat in welke kamer gebeurt en wie daar zit.
Op zijn kantoor spreken we honderduit over het project “cursus Islam en Jodendom” welke is opgezet door het CIDI en ULAMON “de Unie van Lahore Ahmadiyya Moslimorganisatie in Nederland”, over het Islam en Integratiedebat in Rotterdam en over nog veel meer interessante onderwerpen.
We praten zo lang zelfs dat de heer Villegas nog geen enkele vraag heeft beantwoord, sterker nog, ik had hem nog geen vraag gesteld.
Ik vond het een dusdanig goed gesprek dat ik de vragen die ik voor de heer Villegas had, min of meer vergeten was.
Wanneer de heer Villegas in tijdsnood komt, besluiten we de vragen door te nemen en ons gesprek op een ander moment voort te zetten.

Uit mijn vragen blijkt dat het antisemitisme in Nederland min of meer gelijk gebleven is “het rapport wat binnenkort hierover zal verschijnen zal meer duidelijkheid verschaffen”.Antisemitisme komt vanouds uit extreem-rechtse en christelijke hoek. Vanuit christelijke hoek is het antisemitisme verminderd, vanuit extreem-rechtse hoek is het toegenomen. Antisemitisme vanuit extreem-linkse hoek is een betrekkelijk recent fenomeen. Het antisemitisme vanuit Islamitische hoek is, hier in Nederland, een nieuw fenomeen. Antisemitisme is een hardnekkig verschijnsel welke zich goed aan tijd en omstandigheid weet aan te passen.
Dat komt volgens de heer Villegas, doordat Joden altijd wel een minderheid bij uitstek zijn geweest, ze zijn verspreid over de gehele wereld en doordat zij zo verspreid zijn overal tot de minderheden behoort. En minderheden zijn altijd kwetsbaar.
Het straffen van antisemieten is altijd te laat. Waar de heer Villegas wel in gelooft is preventie door educatie. Het CIDI doet dit door onderwijsprojecten en dialoogprojecten op te zetten.
Wanneer Joden  gediscrimineerd worden kunnen zij dit bij vele organisaties melden, maar vaak doen zij dit bij het CIDI.
Het CIDI is bij joodse mensen zeer bekend, daarnaast heeft het CIDI een zeer goede reputatie en pakken zij problemen ook echt aan. Het zijn allemaal factoren die mensen kunnen doen besluiten hun beklag te doen bij het CIDI. Zowel joodse mensen als niet joodse mensen kunnen antisemitisme hier melden.

De vragen zijn beantwoord, maar ons gesprek krijgt een kort vervolg.
De heer Villegas vertelde over de rol van het CIDI bij de totstandkoming van het Meldpunt Moslimdiscriminatie en onderhoud daar goed contact mee. (http://meldpuntmoslimdiscriminatie.nl/). Het Meldpunt Moslimdiscriminatie won een zaak over een moslima die geweigerd werd voor een vakantiebaan in een bibliotheek. Uiteraard was de heer Villegas hier blij mee.
Het CIDI is tegen antisemitisme, racisme en alle andere vormen van uitsluiting. Zij streven ernaar een positieve, maatschappelijke kracht te zijn.

Wanneer het gesprek echt eindigt krijg ik nog een laatste korte rondleiding een verdieping lager en word ik voorgesteld aan zijn andere twee collega’s die daar aan het werk zijn.
Wat mij dan ineens opvalt is de alom bekende sjaal met daarop de vlag van Palestina. Een sjaal die aan zijn kast hangt welke mee is genomen na een vredesdemonstratie in Amsterdam.
Er staan anti-Israel leuzen op, niettemin koestert het CIDI zelf wel degelijk een vredeswens voor beide volkeren.

Tot slot wil ik uit het gekregen boekje “Drie decennia CIDI. Een Joodse stem die gehoord wordt” een passage van de toespraak van CIDI directeur de heer Naftaniel hieraan willen toevoegen.

“Vergeleken met 30 jaar geleden is de samenstelling van de bevolking in Europa aanzienlijk veranderd. In Nederland wonen nu bijna een miljoen moslims.
Dat geeft het leven meer kleur. Het gemak waarmee Nederlanders terreurdaden terugkoppelen naar deze bevolkingsgroepen geeft mij regelmatig een vieze smaak in de mond. Vooral na de moord op Van Gogh is in ons land het leefklimaat onaangenaam verscherpt.
Haat en geweld tegen moslimscholen en moskeeën zijn onacceptabel. Dat geldt ook voor de voortdurende roep vanuit de samenleving, dat Islamitische organisaties zich moeten excuseren voor daden waar zij part noch deel aan hebben.
CIDI zal er niet er niet in berusten dat goedwillende moslims slachtoffer worden van fascistoïde Lonsdale- jongeren en anderen. We zullen onze Islamitische broeders alle mogelijke democratische technieken in handen geven racisme effectief te bestrijden en tevens politie en justitie aan hun taak helpen herinneren kwetsbaren in onze samenleving te beschermen. De implentatie van de Nederlandse antiracismewetgeving is nu nog te traag, inconsistent en visieloos”

                                                                                Karim Khaoiri

foto is gemaakt door Rolf Versteegh