Om vervolgens elkaar in de armen te vliegen van de blijdschap elkaar weer te zien.
Kom op we gaan lekker eten bij mijn vrouwtje,” gevuld condoom”.
Ik kon niet wachten.
Van mijn dokter kreeg ik de opdracht mij meer te ontspannen, dagelijks moest ik een wandeling maken van een uurtje of wat.
En zo geschiedde, een dag later liep ik het niks in, ook wel Schiedam genaamd, de stad waar je soms lopend in slaap kan vallen, ideaal als je de opdracht hebt je te ontspannen.
Maar ik ben er zelf gaan wonen, dus moet ik verder niet zeiken, maar als een stad zal ik het nooit gaan zien, en dat zal de Schiedammers een worst wezen.
Het begon al snel te regenen, gelukkig had ik mij paraplu vergeten, want die waaien altijd maar stuk.
Ik besloot mijn pad te vervolgen niet geheel ontspannend de regen dood kijkend.
In het Sterrenbos moest ik opeens aan,”Hondenstront”, mijn kabouter vriend denken.
(zie mijn verhaal: Belofte maakt schuld)
Ik besloot hem een bezoekje te brengen, niet om kabouterland uit te moorden zoals ik mij had voorgenomen, nee meer om te schuilen voor de regen.
Bij de omgevallen boom, waar ik hem bij mijn hond Paike uit de bek redde, ging ik op mijn knieën zitten, en keek om mij heen of niemand mij zag, maar ik was de enige debiel die zich in de zondag morgen regen waagde.
En begon ik te roepen,”Hondenstront, Hondenstront ik ben het Pieter weet je nog wel.
Na een half uur besloot ik op adem te komen van mijn inspanning.
En weldra viel ik in slaap.
Ik werd wakker van een pijn scheut door mijn linker neusvleugel.
Wat zag mijn oog, het was Hondenstront die in mijn neus aan het bijten was.
Ik sloeg mijn enorme tong uit, en likte de kleine rakker mijn mond in.
Niet om hem op te eten, meer om hem te plagen.
Maar ik was vergeten dat Hondenstront nogal humeurig was, het knaapje kwam weer mijn mond uit via een voortand die de kleine teringlijder er dood leuk uit had getrapt.
Hij sprong van mijn onderlip af, en deed direct zijn toverspreuk, waardoor ik net zo groot als hij werd.
Woeden greep hij mij vast, en begon zijn relaas.
“Vuile flikker, wie gaat hier nou keihard staan roepen, iedereen hoeft niet te weten dat wij kabouters hier onder het park leven”.
IK wist niet wat ik moest zeggen, dus haalde ik meteen uit boven op het gelaat van Hondenstront, en weldra lagen wij te rollen en te slaan op de drassige grond van het Sterrenbos.
Bek af en onder het bloed rolde we van elkaar af.
Om vervolgens elkaar in de armen te vliegen van de blijdschap elkaar weer te zien.
Kom op we gaan lekker eten bij mijn vrouwtje,” gevuld condoom”.
Ik kon niet wachten.
Hondenstront sprong op een fietsje, en wenkte mij achterop, “waar is je zilveren Mercedes Hondenstront”, vroeg ik verbaasd.
Alle auto’s die we in Kabouterland hadden staan in een museum, we doen alles op de fiets, en als we naar andere kabouterlanden moeten, hebben wij een bus, zo beperken wij hier de ongelukken.
Ja verstandige lui die kabouters.
“Zijn er dan nog meer Kabouterlanden Hondenstront”.
“Mijn beste Pieter het barst ervan, bijna elk bos of groot park, heeft wel één of meerdere Kabouterlanden.
“Kunnen jullie daar altijd mee opschieten dan Hondenstront”.
“Zeker weten, we hebben allemaal wat ons hartje begeert, en mocht het een Kabouterland aan iets ontbreken, dan helpen wij elkaar graag”.
“Bestaat Pinkeltje, hoorde ik mij zelf vragen”.
Alleen in het hoofd van zijn auteur Dick Laan, maar wij zijn gek op zijn avonturen hoor, alleen zoals jij weet is de werkelijkheid anders.
Niet veel later, en een stuk wijzer kwamen wij bij het gezellige huisje van Hondenstront aan,
Gevuld Condoom stond ons in de deuropening al op te wachten.
Ik rende de bont gekleurde tuin, van de bloemen door, en omhelsde Gevuld condoom hartelijk.
Ze rook heerlijk naar lavendel.
“Wat leuk dat je er weer bent Pieter, je bent ons niet vergeten”.
Nee dat is hij zeker niet, hoorde ik mij Hondenstront nors zeggen.
“Hij heeft zijn belevenis doodleuk op Antenne Rotterdam geplaatst”.
Ik schrok, maar zag een grijns op het gelaat van Hondenstront verschijnen, “Pieter het maakt niet uit wat jij schrijft, mochten de mensen het lezen, dan geloven die je toch niet”.
En vervolgens lagen Hondenstront en Gevuld Condoom in een deuk.
“Dus jullie hebben internet”,merkte ik wijs op!’
“Ja zeker meneer Zandvliet”, beantwoorde Hondenstront mijn opmerking.
“Mag ik hier een tijdje blijven om tot rust te komen, vroeg ik vriendelijk, zo niet slijmerig.
“Dat mag hoor”, maar weet Xandra je vrouw ervan”, ik zal haar mailen dat ik een tijdje hier verblijf”.
“Dat komt mooi uit Pieter want we missen een man in ons voetbal elftal, en je kunt hier wat huisjes beschilderen, dus van je rust zal niet veel komen’, zei mijn trouwe kabouter vriend lachend.
En nu ben ik hier drie dagen, en zal er voorlopig nog wel even blijven, en er Antenne over op de hoogte houden.
Tot volgende week
Groetjes uit Kabouterland……………
