,,Een neger, een Duitser en een spleetoog”. Die wilde formule-1 baas Bernie Eccelstone voor 2000 hebben. Die Duitser is inmiddels met pensioen. De spleetogen worden vertegenwoordigd door twee generaties onsuccesvolle Japanse coureurs die bij de gratie van Honda en Toyota mogen rijden. Alleen een zwarte formule 1-coureur ontbrak nog. Sinds drie races niet meer. De 22-jarige debutant Lewis Hamilton stond alle races tot nu toe op het podium, en leidt het WK.

De teampresentatie van McLaren in Valencia, januari 2007. Camera’s flitsen wanneer de nieuwe zilverrode Mclaren onthuld wordt. Wanneer Alonso naar het publiek zwaait. En ook wel voor hem, die jonge onbekende donkere Engelsman van wie het grote publiek nog nooit heeft gehoord. Hij oogt ontspannen, Lewis Hamilton.

Alle aandacht van de internationale en de Spaanse pers gaat uit naar de man met startnummer 1, de wereldkampioen. Fernando Alonso. De nieuwe superster, nu Schumacher pensionado is. Hamilton weet dat alle druk bij Alonso zal liggen. Hier staat hij, tweeëntwintig jaar, een debutant, bij een van de beste formule-1 teams. ,,Ongehoord eigenlijk. Of hij niet beter bij een achterhoedeteam had kunnen beginnen, ervaring opdoen,” vraagt een Nederlandse journalist. Hamilton lacht. ,,Nee,” klinkt het zelfverzekerd. ,,Dit is het beste wat mij kan overkomen.”

Hamilton is bijzonder gedreven, en overtuigd van eigen kunnen. Toen hij negen jaar oud was, liep de kleine Lewis tijdens een galadiner brutaal op Mclarenteambaas Ron Dennis af. Of hij voor Dennis mocht rijden, in de Formule 1. Niet nu natuurlijk, maar ooit. Dennis herinnert het zich. Hij poeierde de jongen af. ,,Hoe oud ben je? Negen. Nou, kom dan over negen jaar maar terug.”

Drie jaar later. De twaalfjarige Hamilton zoekt het telefoonnummer van Ron Dennis op, en belt hem, met dezelfde vraag als drie jaar eerder. Dennis gaat eens kijken en ziet een uitzonderlijk talent. Vanaf dat moment steunt hij de carrière van zijn toekomstige troetelkind. De laatste paar jaar demonstreert Hanilton met steun van Dennis zijn uitzonderlijke talent. Hij wint –natuurlijk- de titels in de Formule 3 en de GP2, de gangbare leerscholen.

Het Britse publiek heeft Hamilton, gezegend met een onvervalst Brits accent, inmiddels in de armen gesloten. Kranten en tv krijgen geen genoeg van hem, de Grand Prix van Engeland zal naar verwachting in recordtempo uitverkocht zijn, zoals tijdens de gloriedagen van Nigel Mansell. Zou Hamilton die druk ook aankunnen? Het lijkt er wel op. En anders kan hij altijd nog advies vragen aan collega Jenson Button, of aan tennisser Tim Henman. Twee Britse sporters die hun jeugdige belofte uiteindelijk niet inlosten, hoe graag het Britse publiek dat ook van hen wilde.

Dit weekend is de Grote Prijs van Spanje. Na drie wedstrijden hebben Alonso, Ferrari-coureur Raikkonen en Lewis alledrie 22 punten. De aandacht zal naar de Spaanse wereldkampioen uitgaan, die zijn thuiswedstrijd rijdt. Die voelt veel eerder dan gedacht de adem van zijn jonge teamgenoot in de nek. Als hij wint, Hamilton, dan is het droomdebuut compleet. En waarom zou hij niet?