Hij keek in de spiegel en voelde een sensatie door zijn arische lijf gaan. De soldaat was trots op zijn uniform en glimmend zwart gepoetste laarzen. Waar andere militaire eenheden nog rondmarcheerden in linnen lappen rond hun voeten en enkels gewikkeld, daar waren de Duitsers toch maar zo slim geweest laarzen te fabriceren waar je moeiteloos in kon stappen. Scheelde zeker 30 minuten werk. Tijd die wel eens kostbaar kon zijn bij het veroveren van Lebensraum.

Iedere ochtend na het douchen en scheren stond de korporaal eerste-klasse met kaarsrechte rug en opgepompte borstkast bij het ochtendappel. De klanken van het trotse volklied en het klikken van de hakken bij het plaat-rust waren voor hem het mooiste begin van de dag. Een geboren soldaat was hij. Een trots lid van een familie met een rijke militaire traditie. Zijn vader had gevochten in de Eerste Wereldoorlog en bijna kwijlend van genot had hij geluisterd naar verhalen over loopgraven, mosterdgas, het Gettling-machinegeweer, rondvliegende granaatscherven en ledematen. Zijn pappa kon zo spannend vertellen dat alle kinderen uit de buurt aanschoven als hij op zondagavond bij de openhaard in geuren en kleuren vertelde over zijn glorieuze periode als huzaar in het Duitse leger.

Ze speelden zijn verhalen na, met geweren van hout en bajonetten van koperdraad. Ze bepaalden aanvalsstrategien in ondergrondse hutten en in zelfgemaakte loopgraven renden ze achter elkaar aan, hierbij de geluiden van inslaande mortieren en ratelende machinegeweren imiterend. Aarden kluiten waren de granaten en steentjes de kogels.

Het was de allereerste moderne wereldoorlog, met de eerste heuse spionage vluchten, bombardementen, chemische oorlogvoering, motoren, auto’s, tanks en loopgraven. Opa had nog gevochten in het Pruisische leger, rondrijdend op een groot wit paard andere militairen de strot doorsnijdend. Was ook een mooie tijd, maar was kinderspel vergeleken bij wat zijn vader had doorstaan. In loopgraven Franse militairen met de blote handen te moeten wurgen, omdat de munitie was opgeraakt na een dagenlang offensief en het uitblijven van nieuwe voorraden. Hij had ze in de ogen aangekeken net zolang totdat hij het licht uit zag gaan en het lijf niet langer gespannen was. Hierna vermaakte hij zich met het bekijken van persoonlijke bezittingen van de gesneuvelden. Foto’s van vrouwen, kinderen, minaressen en moeders, die hij lachend in een Franse helm in de fik stak, waarbij hij er Indianengeluiden bij makend omheendansde. Als de foto's bijna tot as waren vergaan, piste hij de rokende helm uit. De kinderen hadden om deze details smakelijk gelachen. Gezellige avonden waren het, vader dronk jenever en de kinderen dronken thee, mamma serveerde grote bockworsten met mosterd en andere lekkere borrelhapjes.

Zijn vader was een grote man, zeker zo’n 1 meter negentig, met een flinke snor, kalend hoofd, gulle lach en guitige ogen, leraar op de ambachtsschool. Moeder was hoogblond, mollig, klein, met enorme borsten, huismoeder. Als puber kreeg hij weleens een stijve als hij zijn moeder op haar knie-en de grond zag boenen, haar diepe decollete goed zichtbaar. Hij had zijn ouders weleens betrapt toen zij in een innige verstrengeling op de bovenvliering op een kledingkist lagen. Ze hadden dit echter niet door en wisten niet dat hij ze begluurde, hierbij over de gespannen stof van zijn broek wrijvend. Hij had de lul van zijn vader weleens gezien en dat ding had zeker het formaat van het omhulsel van een 30-mm mortier.

Dit was dus de achtergrond van onze korporaal eerste-klasse die zich vrijwillig bij de Wehrmacht had aangemeld ruim voordat Hitler aan Polen de oorlog verklaarde. Hij diende bij een huzaren verkenningsbattalion maar was zelf geen huzaar, maar soldaat. Als onderdeel van de verzorgingsstaf hield zijn peleton zich bezig met het geven van eerste hulp aan gewonden aan het front. Ergens in een klein plaatsje tussen Bremen en Hamburg had hij op zijn 19e een opleiding van 3 maanden gevolgd die van hem een professionele en uiterst gedisciplineerde hospik had gemaakt. De mooiste tijd uit zijn prille leven was dit geweest. Ravotten met de soldaten op de slaapzaal, het drillen door de sympathieke sergeant, de lange nachtelijke tochten waarbij ze hun voeten kapot liepen, genoten had hij van dit alles. Hij had vrienden gemaakt voor het leven.

Toen ze Polen binnenvielen kwam een droom uit. In een Mercedes-Benz terreinwagen omgebouwd tot ambulance snelden ze de Leopard-tanks acherna. Bij het binnenvallen van dorpen zorgde hij er wel voor iets van de actie mee te pikken, gek was hij immers niet. Vooral het verkrachten van de vrouwen en jonge meisjes was een geliefde bezigheid. Evenals het opensnijden van onderbuiken en het eruit zien vallen van de ingewanden. Trots poseerde hij op menig foto, staandend op dikke darmen en magen. Die keer dat ze bij een zwangere vrouw de foetus uitsneden en haar bejaarde moeder dwongen hier een eiergerecht van te bakken, dat was een ultiem hoogtepunt. Haar gezichtsuitdrukking was onbeschrijfelijk! Mooie jonge vrouwen sleurde hij mee naar de ambulance, daar lagen twee brancards met dekens, en die wijven werden vervolgens geneukt door het hele peleton. Toen die hoeren niet meer konden copuleren van de pijn (afgeneukt noemden ze dit) werden die wijven in een greppel in het achterhoofd geschoten. Later werden ze doodgeslagen met een brandblusapparaat om kogels uit te sparen. Hij had hier moeite mee.Vrouwen sloeg je niet.

Dieter was ziijn beste kameraad. Een enigszins simpele jongen maar met een geweldig gevoel voor humor. Die keer dat Dieter enkele boerenzonen dwong orale sex met elkaar te hebben en hij bij degene die het lid in de mond had genomen wilgentakken in de aars duwde, om vervolgens te zien dat de andere boer per ongeluk hard in de penis werd gebeten, dat was toch pure klasse. Of dat ze die Jood naakt de boom in hadden gesleurd en met zijn scrotum aan de knot hadden gespijkerd. Toen ze hem naar beneden lieten vallen hing die kerel letterlijk aan zijn ballen! Krijsend als een mager speenvarken spartelde hij daar en toen gilde Dieter: ‘Die Jood laat het weer eens breed hangen!’. Over de straat hadden ze gerold van het lachen. Er lag een zigeuner met verrot gestoken longen te proesten en hoesten in zijn eigen bloed en Dieter sprak met onderkoelde stem: ‘Gesundheit’. En tijdens de opleiding lepelde hij ‘s nachts in de slaapzaal leuke anokdotes op over de drie tieten van zijn buurmeid en maakte hij sfeer door keihard scheten te laten en alle homofielen uit te nodigen hun grote gok onder zijn dekens te steken.

(Ben je nog steeds aan het lezen? Mag ik zeggen dat je een afgrijselijke smeerlap bent? Zie je nu wel dat in ieder van ons een monster zit? Anders was je al lang gestopt…)…wordt vervolgd…?