Het was op dinsdag 20 oktober in café Coenen dat ik keek naar de jongedame naast me op de bank. Vervolgens richtte ik mijn blik op de man aan de andere kant van ons tafeltje. Hij werd ongeduldig. “Nu ben ik al weer een uur aan het woord. Dat is niet de bedoeling. Jullie zouden mij vertellen hoe het je vergaan is sinds de vorige keer. Maar eigenlijk weet ik het al. Jij,” zei hij tegen haar, “ga opzoeken wat een courtisane is. En dan vermoord je je moeder. Je zit nog steeds bij haar onder de plak.”

Toen keek ‘ie naar mij. Glimlachend. “Jij al een stuk minder. Maar ik vermoed dat je nog een dingetje met je vader te vereffenen hebt. Neem ‘m mee ergens mee naar toe, waar ie niet echt wil zijn, naar de dierentuin of zo. Daar vraag je hoe het met hem gaat. Als een mens, niet als vader. En zoek de betekenis van hetaere. He-ta-e-re. Nou wegwezen.”

Sent: 1-dec-2006 14:58:50Oh Susannah, slaapt Gij nog…of hebt Gij nimmer meer den Dierentuin verlaten in Uw gescheurde petticoat..aie,aie,aie…welk een mateloos geween…

Op het Pad langs de Flamingo’ s. Hij daar in het midden lijkt bekend. Familiar eyes, in gezelschap van een vreemde dame. Ik spreek ze aan, hij stelt me voor. “Oh, is dat zo?,” zeg ik. Then it cannot be him. Laten we kijken wat voor vlees we in de kuip hebben. Ze maakt spannende geluiden. Verdacht. Ik wil wel weten of zij weet wat ik weet. “Verklap eens een geheimpje,” fluister ik in haar oor. “Heeft ‘ie niet,” zegt zij. “Oeps! Sorry.” Zwaai verdorie haar glas om. “Wacht hier, ik haal een nieuwe.“

Bij de bar ontdek ik Meneer X., de schaamteloosheid zelve, ontspannen bubbelend met z’n vrouwtje, een prachtexemplaar overigens. Ik knipoog. Hij ontwijkt behendig. Leuk! Dan weten we waar we aan toe zijn. “Een frisje graag.” Lever het drankje af bij de dame van net. “Wil jij niks?“ vraagt zij. Nee. Ik kijk om me heen. Híj is nergens meer te bekennen.

Het entertainment op de dansvloer komt langzaam op gang. Ik kijk nog even toe. Q. tikt me op de schouder. “Ik heb gehoord dat jij hebt gehoord dat ik iets met hém heb gedaan,“ zegt ze wijzend naar meneer X. “Is niet zo, hoor.” “Het mag wel,” zeg ik lachend. “Nee joh, het klikt helemáal niet tussen ons.” Ze kijkt langs mij naar de overkant. Ik volg. Mijn adem stokt. Het ondeugendste jongetje van de klas. “Wat is ‘ie toch schattig,” zegt ze. Ja, maar van hem moet je afblijven. “Kijk nou naar ‘m,” zegt ze. Ze pakt me in mijn nek en drukt haar gezicht tegen het mijne. “Blijf kijken. Hij voelt het.“ Ongemakkelijk kijkt hij terug. Dit is niet bepaald de bedoeling.

Ik ga ervan door. In mijn haast loop ik de Bekende Ogen bijna omver. “Het spijt me. Teveel energie,“ zeg ik. “Oh ja?,” vraagt ie geamuseerd. Ik kijk hem aan. Ik weet zeker dat híj het is. Zijn gezelschap arriveert met een glaasje cider. “Lust je vast,” zegt ze. “Dank je,” zeg ik. Mijn andere hand wordt gevuld met wat sterkers. 't Is Roddelbos. Ze wijst naar Ondeugend. “Ik hoorde dat hij trots was dat hij zich niet had laten meenemen door je,” zegt ze. “Nou ja, meenemen, dat is geen moment in mij opgekomen,” lieg ik. “Wat móet ik met zo’n beest in huis?”

Heb zin om even te bewegen. Ook Meneer X. waagt een dansje en vraagt om aandacht. Ik verwijs hem daarvoor naar zijn plaats aan de bar, nip van mijn drankjes en zwaai de heupen op het ritme van de muziek. Ik voel dat er naar me gekeken wordt. Het windt me op. Ik lach. Híj is het. Het kan niet anders. Krijg er dorst van. Bij de waterplaats is Q. druk met een Heer die ik niet Ken. Wat is ze toch leuk brutaal. Leg mijn arm om haar middel en drink uit haar mond. Ik laat weer los en ik kijk om me heen. Iedereen loert. Een toegift.

Ik raak in de stemming. Zie dat Ondeugende joch weer staan. Ik besluip hem van achter, laat mijn hand onder zijn shirt glijden. Hij schrikt zich rot. Ik word weggetrokken door degene met wie hij stond te praten. “Wat doe je!” zegt ie. “Zijn vriendin staat vlakbij!” “Had ik niet gezien,”zeg ik. Echt niet!” Hij kijkt streng. “Toe nou Brave Hendrik, we staan op de dansvloer,” zeg ik. “Let’s dance.” Hij vindt het goed. Zijn handjes worden ook gretig, maar die van hem hoef ik niet. Ontsnappen lijkt onmogelijk, dansen al helemaal. Plassen dan maar.

Ik daal af naar de mannen WC. Verbaasde blikken. Ik loop het toilethok in. Voor ik de deur kan sluiten trekt iemand ‘m weer open. De Heer die ik niet Ken. Heeft zojuist een impressie gekregen van mijn avontuurlijke aanleg en wil daarvan wel meer ontdekken. Van plassen komt zo niet veel. Die gozer houdt me bezig zeg. Gelukkig valt halverwege zijn dure jasje op de grond, midden in de modder. Met een ruk haalt ie zijn neus tussen mijn benen vandaan en bekijkt de vieze vlekken. “Gewoon wassen,” zeg ik en laat hem pruilend achter.

Bovenaan de trap kibbelt Ondeugd met zijn vriendin. Vier paar stralende ogen. Ik vraag me af waarom ze niet gewoon lief voor elkaar zijn. Nu wil ik echt los. Dans mijn benen uit mijn lijf, gooi mijn armen in de lucht. Hè, weer die schaamteloze X. “Waar is je vrouw gebleven? Nieuwe laarzen kopen?”, vraag ik. “Boef,” zeg hij en drukt zijn lippen op de mijne. Shit! Maar hé, hm, ik moet zeggen, dat is best lekker, dus, nou ja, oke, nog wat meer, ah GVD..veel meer, heel veel meer, …ja ....en…..stop maar!  

Even een luchtje scheppen. De gang, de entree, de stoep. Ik kijk omhoog, adem in en ga rechtsomkeert. In de hal wacht meneer X. met triomfantelijke ogen. “Lach maar. Je mag best met me zoenen. Maar eigenlijk ben ik verliefd op hém”, wijs ik naar Ondeugend. “Hij ook op jou. Hij belde vanmiddag.” “Hij belt de hele stad, maar mij niet,” zeg ik. Mooi is dat. Ik knijp in zijn billen en vertrek weer naar de dansvloer.

De vloer is van mij. Ik ben de wereld en de wereld ben ik. Ik draai en draai. In deze heerlijke roes zou ik alles vergeten, ware het niet dat ergens in de duisternis Familiar Eyes de zijne weer in de mijne boort en me terugbrengt naar de realiteit. Om het feest compleet te maken dalen er uit onverwachte hoek wel honderden Witte Duiven op me neer. Long Gone True Love Revisites. “Waarom bel je me niet?” vraagt ie. Omdat ik je hart zal breken schatje. De ogen wenken me. Ze vertrekken. Ik laat zijn liefde los en volg.

“Je gaat weg?” vraag ik. “Ja,”zegt hij. Ik grijp hem. Maar ik mag niet. “Genoeg zo. Ik was niet de enige vanavond.” Hij heeft gelijk. Verdomme. De enige die me echt interesseert kan ik niet aanraken. Verdwijnt. Weg is ie. Ik heb hier nu niets meer te zoeken. Pak mijn jas en tas bij de garderobe. Mijn mobieltje slaat alarm. “Je bent mjammie en dangerous. En ongeduldig,” lees ik. Hmm. Zeker weten.

Sent: 2-dec-2006 13.34.20 Kom nou maar weer terug. Vous avez creé un petit monstre.