Het culturele online mzine van Rotterdam
antenne rotterdam

Antenne Rotterdam

jfmamjjasond
1610141923273236414549
2711152024283337424650
3812162125293438434751
4913172226303539444852
5183140

Magazine

week 17 | vrijdag 26 april 2024 00:50 uur | 5 bezoekers

Moordwijven

LOES LUCA met Moordwijven in het oude Luxor Theater

Voor het eerst staat Loes Luca geheel alleen op het toneel en laat ze zich eens van een heel andere kant zien in haar nieuwe voorstelling Moordwijven. De voorstelling staat van dinsdag 12 december tot en met zaterdag 16 december en dinsdag 19 december tot en met vrijdag 22 december in het oude Luxor Theater te Rotterdam.
 
In het door Jules Deelder vertaalde Moordwijven speelt ze vijf verschillende vrouwen die kampen met de stress van het moderne leven.

Van een door schuld verscheurde, neurotische moeder die aan alle hoge eisen van het moderne moederschap probeert te voldoen tot een cactussenfan die in haar liefdesbetuiging aan de cactussen verslag doet van haar persoonlijke relaas. Een jong meisje dat aan een talentenjacht meedoet - en tot haar schrik ontdekt dat haar grootste rivale hetzelfde nummer zingt. Over een weduwe die een blinde jonge god voorleest en een bruid die in paniek raakt.

Persreacties:

de Volkskrant: “…reikt Luca onnavolgbaar tot in de ziel van haar personages…met licht en lucht…in mooie literaire taal…doet het publiek bijna opgewonden aan haar lippen hangen…uiteenlopende vrouwen, gespeeld door die ene, unieke.”

AD: “…is en blijft Loes Luca een actrice waar je ademloos naar blijft kijken.”


Oude Luxor Theater
LOES LUCA – Moordwijven
Dinsdag 12 t/m zondag 17 december
en dinsdag 19 t/m vrijdag 22 december
Aanvang: 20.00 uur
Prijs: € 21,50 / € 18,50

Kaarten kunt u reserveren via www.luxortheater.nl of via 010 – 484 33 33.
De kassa is geopend van maandag tot en met zaterdag van 12.00 tot 18.00 uur en op zondag van 12.00 tot 17.00 uur.

 
Array
(
    [109129] => Array
        (
            [naam] => Peter
            [link] => cellebroer.spaces.live.com
            [reactie] => Enkele weken geleden zag ik de voorstelling in de veste in Delft. Dit schreef ik erover.

Loes Luca
Vijf heel verschillende vrouwen tovert zij op het toneel. Van een met zachte g sprekende middelbare scholiere op de talentenjacht tot een zuurpruimige weduwe van 58 die tijdens haar wekelijkse voorleesmiddag voor de blinde jongeman op de lege houten tafel wordt genomen en weer iets van haar jeugdige verleden terugvindt, terwijl de late herfstzon haar naakte lichaam verwarmt. Knap gemaakt en technisch goed gespeeld, maar toch werd ik er niet door gegrepen. Niet één keer een lach of een moment van verwondering of bewondering. Er miste iets, maar wat. Een ziel misschien of waren de typetjes te kort aanwezig om er een band mee te krijgen en te begrijpen wie je voor je had? Het meest stoorde ik me aan de laatste hoerige bruid in haar witte trouwjurk met veel blingbling en de dellerige rode pruik die na afloop van de voorstelling ook het applaus in ontvangst nam. Ik had liever Loes Luca toegeklapt dan deze persiflage. Die pruik had op dat moment toch wel af gekund? Ik denk niet dat ze veel kans maakt op de publieks theaterprijs waarvoor we na de voorstelling het stemformulier in mochten leveren. Wat mij betreft zit er zelfs geen nominatie in.

            [afbeelding] => 0
            [spambot controle] => 
            [react_date] => 2006-11-16 17:55:16
            [react_date_changed] => 2006-11-16 17:55:16
            [react_page] => 0
            [react_user] => 19238
            [react_user_target] => 0
            [react_parent] => 98961
            [react_count_reads] => 
            [react_count_views] => 
            [react_confirmstring] => QDULBPJZ4QGTYWP
            [u_name] =>   
            [u_email] => antennerotterdam@users.antenne.exolog.nl
            [react_id] => 109129
            [editable] => 1
        )

)

Peter | 16 november 2006

cellebroer.spaces.live.com

Enkele weken geleden zag ik de voorstelling in de veste in Delft. Dit schreef ik erover.

Loes Luca
Vijf heel verschillende vrouwen tovert zij op het toneel. Van een met zachte g sprekende middelbare scholiere op de talentenjacht tot een zuurpruimige weduwe van 58 die tijdens haar wekelijkse voorleesmiddag voor de blinde jongeman op de lege houten tafel wordt genomen en weer iets van haar jeugdige verleden terugvindt, terwijl de late herfstzon haar naakte lichaam verwarmt. Knap gemaakt en technisch goed gespeeld, maar toch werd ik er niet door gegrepen. Niet één keer een lach of een moment van verwondering of bewondering. Er miste iets, maar wat. Een ziel misschien of waren de typetjes te kort aanwezig om er een band mee te krijgen en te begrijpen wie je voor je had? Het meest stoorde ik me aan de laatste hoerige bruid in haar witte trouwjurk met veel blingbling en de dellerige rode pruik die na afloop van de voorstelling ook het applaus in ontvangst nam. Ik had liever Loes Luca toegeklapt dan deze persiflage. Die pruik had op dat moment toch wel af gekund? Ik denk niet dat ze veel kans maakt op de publieks theaterprijs waarvoor we na de voorstelling het stemformulier in mochten leveren. Wat mij betreft zit er zelfs geen nominatie in.


*

laat dit veld leeg

Tweets about "#rotterdam"