Weggggggeblaaaaazen
Het gebeurt me zelden, of eigenlijk nooit, Ik ben in een situatie terecht gekomen, waar ik achteraf helemaal niets van begrijp. Ik ben bij mijn diepste fundamenten te raden gegaan, desondanks kan ik het niet rijmen.
In deze situatie is tegen me aan gepraat over zaken waar ik al een aantal jaar mee bezig ben en waarvan ik dus denk dat ik weet wat er leeft. Niets is minder waar. Sterker nog:
Juist de dingen waar ik aan werk worden gesignaleerd als gemis, gebrek en falen.
Was het nu mijn werk, dan zou ik daar handen en voeten aan kunnen geven. Ik ben niet anders gewend dan problemen te zien als kansen, openingen naar vernieuwing of wat al niet meer voor positieve managementtermen. Maar het gaat niet over mijn werk, het is hobby, “vrije tijd”. En de relatie die je hebt met mensen in je vrije tijd is vele malen gevoeliger dan in je werk. Werk is een kwestie van goede afspraken, bij hobby verwatert continu alles, niet uit onwil, maar het gebeurt gewoon. Heel mijn ambitie om binnen die hobby met een groep mensen iets op te bouwen is in één confrontatie weggevaagd. Overigens is die ambitie niets anders dan het vinden van een nieuwe vorm (gezien allerlei veranderingen) om op een goede, nieuwe manier samen verder te kunnen.
Of ik begrijp geen zier van waar het om gaat, of ik wordt gebruikt voor iets wat ik helemaal niet kan volgen. In beide gevallen moet ik mezelf in bescherming nemen en stoppen. Een kleine bijkomstigheid is dat dan het hele gezelschap instort, aangezien er niemand zal zijn die op dit moment het stokje wil (of kan) overnemen.
Het verenigingsleven is een lastig ding. In de jaren vijftig was het voor de honderdduizenden werknemers van grote bedrijven, of volgers van religieuze instellingen dé vrijetijdsbesteding. En alles vond plaats in een hechte sociale omgeving. Nu er noch van het eeuwige leven in bedrijven, noch in dat van kerken iets is over gebleven in Nederland, wordt het steeds lastiger om een vereniging overeind te houden. Het is vechten tegen de bierkaai (overigens is bier wel altijd een van de sterkste bindmiddelen in het verenigingsleven geweest), temeer verandering eigenlijk afsluiting lijkt te gaan worden.
Drie jaar energie vloeit gewoon weg, is nergens terecht gekomen.
Ik ben het even helemaal kwijt, ik dwarrel. …..Gelukkig een paar dagen vakantie.
Even weg, even uitblazen.
Groet ivo
