Zoals vele met mij heb ik moeite met keuzes maken.
Dit kan gaan om hele grote dingen, maar ook over de kleinste nutteloze dwaze onderwerpen.
Ik kan compleet in paniek raken welke dag ik uit wil roosteren voor de maandelijkse grote schoonmaak (schoonmaken is überhaupt al geen hobby laat staan dat ik daar tijd voor vrij ga maken, met plezier)... kies ik voor een vrije middag... wanneer ik ook zou kunnen winkelen, of voor een drukke avond wanneer eigenlijk mijn werkstukken afgerond moeten worden?
Ik kan niet kiezen voor single of relatie.. dat wil zeggen dat ik regelmatig mezelf in slaap huil omdat ik me eenzaam voel, maar dat ik alle mannen die te dicht bij komen van me af duw omdat ik opeens het idee heb dat ik stik dat ze hun armen naar me uitstrekken en hun knokkige vingers om mijn keel slaan en me verstikken!
Ik kan niet kiezen wat ik aan wil en of ik wel uitga.
Uren banjer ik door de videotheek opzoek naar de juiste DVD voor het juiste avondje met het juiste ijs en het juiste snoep.

Zoals menig mens overdenk ik na de keuze mijn keuze.
Waarom heb ik juist daarvoor gekozen? Of waarom juist niet?
Daarnet (onder het genot van een drankje en mijn heerlijk gefabriceerde meester maaltijd) besprak ik met mijn vader de keuzes die ik, op mijn jonge leeftijd, al gemaakt heb.
De keuze van het beëindigen van mijn relatie, de keuze om het huis uit te gaan, te stoppen met de ziel en zaligheid van mijn leventje en ook waarom ik stopte met roken, waarom ik wederom verhuisde, waarom ik iedere week een blow rook (of 2...of 3).
Dit zijn de keuzes die ik kán bespreken met mijn vader.
Keuzes die ik niet kan bespreken: Waarom kies ik voor seks met mijn ex, waarom bel ik haar nog terwijl zij duidelijk alleen aan zichzelf denkt en waarom maak ik dus niet de keuze haar eens links te laten liggen, waarom voel ik me ongelukkig als ik niet kan spelen en dansen en zingen en maak ik toch de keuze dit jaar niet te gaan spelen dansen en zingen.

Mijn vader zegt aan tafel "als jij toen die keuze niet had gemaakt, had jij je nu niet gerealiseerd dat dit de verkeerde keuze was"... wat heb ik daar nu weer aan, dat is net zo doelloos als opmerken dat je pas weet wat je hebt als het weg is!
Ik wil soms mijn keuzes terugdraaien!

Er is 1 keuze die ik terug zou willen draaien en daar nooit de kans voor zal krijgen, het is namelijk simpelweg..te laat.
"Die ene avond dat ik, als 11 jarig meisje, ontzettend kortaf en ronduit onaardig tegen mijn oma deed omdat ik naar "the muppets" zat te kijken... die keuze... om dus niet geïnteresseerd te zijn zou ik terugdraaien! Omdat dit de laatste keer was dat ik haar sprak en ik zo egoïstisch ben geweest om me zo te gedragen. 2 uur na dit telefoongesprek is zij overleden en ik heb nooit afscheid kunnen nemen! En ik mis haar nog steeds zo erg... dit is een keuze die gegrond was op egoïsme en onwetendheid, maar als ik de keuze had om dat moment nog eens over te doen had ik het zeker gedaan. Zij nam bewust afscheid van mij aan de telefoon en ik heb me verschrikkelijk gedragen. Denkend aan hoe zij zich gevoeld heeft laat de tranen over mijn wangen lopen. Mijn oma was de mooiste en speciaalste vrouw op deze aarde, de meeste vreemde en excentrieke vrouw die ik ooit gekend heb. En ik mis haar... en het spijt me"