j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Het vak van journalist lijkt romantischer dan het is. Natuurlijk, schrijven is leuk. En voor een nieuwsgierig mens als ik bestaat er geen beter beroep. Ik kom op de gekste plaatsen, word meestal enthousiast ontvangen en ik mag dan ook nog vragen stellen. Maar soms zijn er van die dagen ....., die duren gewoon eindeloos lang.
Zo moest ik een tijdje geleden naar een symposium voor docenten. Er was voor hen in De Doelen een gevarieerd programma samengesteld. Er waren workshops, lezingen, ontspanningssessies, van alles en nog wat. Ik mocht zelf weten waar ik naar toe ging, als er maar een goed stukje van kwam.
Wat moest ik kiezen? Ik dwaalde met mijn wijsvinger over het programma en speelde het spelletje van vroeger: 'Ikkepikkeporretje, de meester heeft een snorretje, de meester heeft een sik, af ben ik .....!' Uiteindelijk koos ik voor van alles wat. Een driegangen-symposium-menu bestaande uit een light - (ontspanning), een medium - (onderwijs van de toekomst) en een large - course (de keynote-spreker).
Ik mengde me tussen groepjes docenten, collega's die gezellig een dagje uit waren. Ik hoorde over onderwijsperikelen, de leerling als klant, uitval-leerlingen en burn-out docenten. De hele dag verzamelde ik impressies uit een wereld die de mijne niet was.
Om een uur of vier sprak de keynote-spreker de verlossende woorden. Er stond voor de aanwezigen een borrel klaar! Het symposium zat er op.
In de hal kwam ik hem tegen, de man voor wie de cameralens hetzelfde was als voor mij mijn aantekeningenboekje en potlood. Nog zo'n allene die de dag had mogen verslaan. Ook voor hem was het borreltijd. We klonken elkaar toe en hadden het over de dag. School, scholen, scholen van nu, scholen van toen. De vraag kon niet uitblijven. 'Op welke school heb jij gezeten?' 'Op een lyceum', antwoordde de man enigszins plechtig, 'op het Charlois Lyceum!'. Binnenin mij begon het te jubelen, dit was leuk! Ook ik had op het Charlois gezeten!
Zijn gezicht toonde kraaiepootjes en lachrimpeltjes, zouden we van dezelfde jaargang zijn? Ik vroeg het hem. En ja, we moesten minstens één jaar hetzelfde schoolgebouw hebben gedeeld. Hij had beta gedaan, ik alpha, toen werelden van verschil maar wat voelde het nu Eigen! Want ineens hadden we het over onze eigen docenten, Laar van geschiedenis, Tonino van aardrijkskunde, Dupuis van nederlands, en die lerares Frans die overspannen was geraakt. Ja, ja, ook in onze tijd waren er al ettertjes in de schoolbanken.
De man en ik werden voor even weer 16. Zouden we elkaar wel eens hebben gezien? Ons tegelijkertijd door de grote voordeur hebben gedrongen? Zou hij bij het groepje jongens hebben gestaan waar mijn vriendin en ik alleen maar op afstand van konden dromen? Zou hij wel eens stiekum naar onze minirokjes hebben gegluurd? Bleu waren we, meer dan bleu. Maar wat was het leuk om ineens weer middenin de sixties te zitten!
Toen ik na heel veel witte wijntjes en bergen gamba's weer op mijn fiets stapte, schoot me nog iets te binnen. Piep! Zou hij Piep ook Piep hebben genoemd? Onze amanuensis, waarvan ik de echte naam niet meer wist. Ik kon het hem niet meer vragen, Eigen was weer weg. Buiten was het al donker, het regende een beetje. 'Hey, motherfuckah', klonk het achter me. Een klein kereltje maakte rapbewegingen naar z'n broertje. Ze lachten. Ik moest maar 's op huis aan.
Lee Lagerwal | 18 maart 2006En toen? |
vicky | 18 maart 2006next time, other story |
voor Lee Lagerwal | 18 maart 2006Hee Lee, neem zelf de pen eens ter hand. Kan je meteen reclame maken voor je eigen website www.sheep-entertainment.nl . Deel het met ons, jouw ongetwijfeld spannende leven, wordt antenne-correspondent! Of heb je geen free publicity nodig? |