Na het bezoek aan Schmidt met de kinderen van de Heemskerkschool fietsen Jacoline en ik rap naar huis. Nog een week ter voorbereiding van onze eerste les!

Het plan was om met de kinderen viskostuums te bouwen van karton. Eerst gezellig een schetsje laten en daarna was het natuurlijk de bedoeling dat wij ze uit zouden leggen hoe je van een platte tekening iets kunt maken wat je aan kunt trekken. Lastig, want kinderen van een jaar of 11 hebben uiteraard nog wat moeite met proporties en schaalverhoudingen. We dachten, als we het eerst zelf proberen, dan wordt het vast een stuk eenvoudiger. Proberen maar! We knipten en plakten alsof ons leven ervan af hing. Ons atelier werd één groot kartonnen knutselpaleis. Buiten sneeuwde het…

Maar u raadt het misschien al. Het lukte niet gelijk en de poëzie van het knutselen verdween net zo snel als de witte deken. Frustraties vlogen ons naar de keel en het karton om de oren van onze collega Ishaq, die desondanks onverstoord door bleef naaien.

Er waren zoveel dingen waar je aan moet denken bij het transformeren van mens naar vis. Waar zitten je armen en je benen en waar je hoofd? En waar zitten dan weer de lichaamsdelen van de vis? En hoe maak je dat ding dat zo groot dat je er in past? De tranen rolden ons over de wangen, zo moeilijk was het allemaal. Hoe moest dat nou met de kinderen?

Ten einde raad vroegen wij kunstenaar en kartonspecialist uit Den Haag Bas de B. om hulp. Gelukkig had hij tijd om met zijn grote zwarte bus naar ons toe te komen. Een hele zaterdagmiddag lang leerde hij ons de kneepjes van het vak. De tip van de week: maak eerst een klein proefmodel. Opnieuw knipten en plakten alsof ons leven er van af hing. En warempel, deze zag het er een stuk beter uit.

Dolgelukkig met ons prachtige mini viskostuums bedankten we Bas de B. en zwaaiden hem uit tot hij verdween aan het einde van de weg. Wij wisten wat ons te doen stond.

Dinsdagmiddag

We waren er helemaal klaar voor. Met een enorme rol stucloper onder de arm en een kist vol scharen, splitpennen en plakartikelen betraden we het lokaal van groep 7&8, waar nieuwsgierige ogen ons welkom heetten.

Alle kinderen hadden inmiddels een eigen vis gekozen en vertelden ons precies waarom. Sammy bijvoorbeeld wilde schelvis worden vanwege zijn snelheid en zijn vele vinnen en Sonja koos voor de St. Jacobsschelp, want daar kun je allerlei dingen in verstoppen. Zelfs onze vriendin Katja had er zin in en ging voor de garnaal. Net als zij was dat beest een nachtdier en vooral van zijn 'tail' was ze erg gecharmeerd.

Vol bewondering bekeken ze onze zelfgemaakte minivissen. Om geen tijd te verliezen en de creatieve mogelijkheden van de kinderen optimaal te benutten gingen we snel aan de slag, zodat ze zelf aan het eind van de les net zulke mooie miniaturen gecreeërd zouden hebben.

De les verliep op rolletjes. Jacoline en ik hadden alles prima onder controle en met de hulp van juf Stefanie erbij kon er gewoon niets fout gaan. Laat ik er verder geen woorden meer aan vuil maken. Bekijk op uw gemak de resultaten van de eerste les hierboven.

Volgende keer: De vis in het groot zwemt zelden naast de boot!