But never good enough. Soms wil je zo graag en mis je alle signalen dat je nooit zijn nr. 1 gaat worden…
Ze zeggen dat vrouwen een zesde zintuig hebben, ze behoren meer te voelen, ‘touchy, touchy’ voor woorden en zeker ‘touchy, touchy’, voor lichaamstaal. Ik weet niet of ik een zesde zintuig heb maar ik heb wel met vallen en opstaan geleerd dat er signalen zijn die we niet zomaar mogen negeren.
Ik dacht altijd dat het vanzelfsprekend zou moeten zijn dat ik op vrouw-nr.1 stond in een relatie. Ik kreeg me zin, en anders wel als ik maar lang genoeg met mijn pruillip-blik keek of stampvoetend stond te wachten…
“Barcelona …” hij was niet zomaar iets aan het vertellen, elke keer als hij haar naam liet vallen leek het alsof hij iets magisch had uitgesproken. Het waren de vonken in zijn ogen die hem allang hadden verraden, dat… en de foto’s die zijn kamer sierden.
Het is pas dat je een keer niet op nr.1 hebt gestaan, dat je beseft, dat het niet zo vanzelfsprekend is, en pas gaat waarderen, hoe bijzonder het is, om op nr.1 te staan. Ik moest ineens denken aan een quote van Paulo Coelho, “One is loved because one is loved. No reason is needed for loving”.
“En hoe gaat het met jullie?” vraag ik uit beleefdheid tenslotte vroeg hij naar mijn niet-bestaand liefdesleven.
“Ik kan niet met haar praten”
“Ze is te jong” vertelt hij onrustig,
“Ik wil niet trouwen”
“Ben absoluut niet jaloers” soms denk ik,
“Misschien is het beter om weer single te zijn” klonk hij gefrustreerd.
“Oew… wat? Vreemdgegaan???” brulde ik door de telefoon. Eigenlijk dacht ik,
“Halloo… too much information!!!”,
“Wat een (!@#$!) ben jij” maar ik zei het niet.
“Zullen we binnenkort uiteten gaan?” vroeg hij ineens. Ooit wist ik zeker dat ik zijn nr.1 was (en alles wat ik niet weet, wil ik ook zeker niet meer weten), maar zij, zij was dat in ieder geval niet.
Er zijn duidelijk een boel dingen die we eigenlijk niet willen weten, ’ewl, ewl’ en die dingen die we zeker wel willen weten, worden weer te selectief, vergeten…
“Ja, ik mis je” bevestigt hij mij. Net toen ik dacht dat ik een man had gevonden die oprecht was en zijn gevoelens met me kon delen, vergat hij natuurlijk mij wat details mede te delen, vriendin??? Hoezo selectief geheugen, huh?
Dacht hij nou mij voor de gek te houden, zijn vriendin misschien? of zichzelf?. Ik kon hem wel missen, maar zij, wist zij dat hij ook een ander kon missen?
Er zijn dagen geweest dat ik alle signalen wilde negeren, nu weet ik wel beter, signalen zijn er voor jezelf en voor de anderen. We zijn er goed in om onszelf voor de gek te houden maar we vergeten dat we ook onze naasten voor de gek houden.
Ik zal het nooit vergeten, “Ik wil dat je het wel bent” zegt hij, de tranen stonden in zijn ogen, ik twijfelde niet dat hij alles had gemeend wat hij heeft gezegd. Ook ik, wilde dat ik het wel was.
Het is een bevoorrecht om Nr.1 te zijn maar het blijft een keuze om Nr.2 te worden. And being second best was… just NOT good enough!