Telkens raak ik weer blij als ik een goed optreden zie. Geworteld in de Krautrock trakteerden Jan Jelinek en zijn astronouten (gitarist Andrew Pekler en drummer Hanno Leichtman) ons op een rondje melkweg in hun starship Kosmischer Pitch. Op het podium een tafel met veel electronica, een drumstel en een gitaar. Op Jelineks laptop staat het woord "substitute". Substitute van wat? Ik had het hem kunnen vragen. Maar hij droeg, net als Pyrolator een paar maanden geleden in De Player, een zwart overhemd met witte knopen en daaronder een wit t-shirt. En dan durf ik niet meer. Ik denk dat het de geheime code is van digitale vrijmetselaars of zo. Hij was leader of the band dat kon ik zien aan de hoeveelheid snoertjes. Maar ook de gitarist en drummer hadden veel apparaatjes waarmee ze hun akoestiek electrificeerden.

Als een nummer begint lijkt het als of ze aan het stemmen zijn, nog even zoeken naar het juiste geluid en dan kunnen we beginnen. Maar telkens loopt dat zogenaamde stemmen uit de hand en glijd je zo het universum van het trio in. De composities zijn overdadig voorzien van ondefinieerbare geluidjes en langzaam maar zeker (soms ook snel en zeker) pitched het geluid naar een soort oversturing. Het tempo wordt hoger, de geluiden komen dichter op elkaar te zitten tot je op een intergalactisch klanktapijt zit. De composities worden geen noise, geluiden blijven onderscheiden en bovendien, een handgeknoopt basloopje houdt de luisteraar op koers. Als het pitchknopje, excusez le mot, op tien staat is ook de voortstuwing ten einde en zet Captain Kirk een glijvlucht in. Eenmaal veilig naar de grond wil je weer omhoog. Gelukkig konden we wel 6 of 7 keer inchecken voor nog een rit volgende rit, aangedreven door dezelfde brandstof maar nooit hetzelfde. Ik ga eens op zoek naar een cd van Grootmeester Jan Jelinek.

Gezien: Worm, 16 februari 2006
Check: www.scape-music.com (daar o.a. staat dat het volgende optreden op 6 maart 2006 is, Poznan (P), in Stary Browar. Dat je het weet).