j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Net als de zekerheid. Ik ben veel moe en het lijkt alsof ik over alles twijfel... Onrust. Ik ben lusteloos, de pijn van fibromyalgie drukt een stempel op mijn dagelijks leven en door alle shit van 2005 een beetje angstig geworden. Bang om belangrijke beslissingen te nemen. Bang om gekwetst te worden. Bang om te falen. Het vreet aan me. Ik ben voor mijn gevoel mijn eigen impulsieve, spontane en altijd vrolijke zelf niet meer. Optimistisch zijn is soms moeilijk. Ik wil zoveel ondernemen, maar het lijkt net alsof ik de kracht er niet voor heb. Sip, zonder aanwijsbare reden.
Op een regenachtige zaterdag lopen Ryan en ik op de begraafplaats. Een dag later zou het alweer 4 jaar geleden zijn dat zijn broertje overleed. Zomaar uit het niets, hersenvliesontsteking. Die dag en alles wat erop volgde heeft een onuitwisbare indruk achter gelaten. En dus vind ik het belangrijk om op deze dag stil te staan bij zijn dood. Gezien de situatie heb ik maar besloten een dag eerder te gaan. Dan kom in ieder geval niemand tegen! Als we terug in de auto zitten, zie ik de emotie op zijn gezicht. Hij vecht tegen zijn tranen. Ik leg mijn arm in zijn nek. Hij legt zijn hand op mijn knie. Woorden zijn niet nodig nu.
"En de garantie dat het nooit meer fout gaat zal ik toch nooit krijgen, dus waarom zou ik er niet gewoon voor gaan?"
Die avond is ook het feest van Constance. Ryan is ook uitgenodigd en ik ben aangenaam verrast wanneer hij ook werkelijk verschijnt. We zitten heel de avond samen, kunnen niet van elkaar afblijven. Wanneer mensen aan me vragen hoe het zit, zeg ik dat het allemaal nog een beetje onduidelijk is. We doen het rustig aan. Maar wanneer we in de gang tegen de muur aan staan te zoenen kan ik eigenlijk niet ontkennen dat het gewoon weer goed is tussen ons. Er vliegen vlinders in mijn buik. En wanneer ik hem later gezellig zie kletsen en leuk zie doen met mijn vriendinnen, weet ik het eigenlijk wel zeker: met hem wil ik verder! Ik moet niet zo onzeker zijn, ik houd van hem. En de garantie dat het nooit meer fout gaat zal ik toch nooit krijgen, dus waarom zou ik er niet gewoon voor gaan? Later die avond vraagt hij me: 'Ben je nou eigenlijk mijn vriendinnetje?' Ik knik uitbundig. Vanaf dat moment is het officieel. De rest van het weekend zijn we onafscheidelijk. Het voelt goed dat ik deze beslissing heb genomen, ik voel me oppermachtig! En dus besluit ik nog maar een paar knopen door te hakken.
Ik besluit te stoppen met mijn studie. Ik moet natuurlijk nog een half jaar, en daarin zal ik proberen zoveel mogelijk te halen, maar daarna stop ik ermee en ga ik lekker weer terug naar het HBO! De studie afmaken waar ik oorspronkelijk aan begonnen ben. Bij het idee dat ik in september weer lekker bezig ga zijn met iets wat ik leuk vind, krijg ik er alweer helemaal zin in!
Ik haal de laatste foto van Lesley, die er nog hing om 'me er aan te herinneren dat ie echt niet zo leuk is' van de muur, stop deze samen met de andere foto's, brieven en herinneringen in een doos en stop deze ver weg.
Ik bel voor een intake-gesprek bij een anti-kraak vereniging en maak een lijst met dingetjes die ik nog moet hebben voor mijn eigen huisje. Op naar de Xenos en de Ikea!
Ik ga langs het uitzendbureau en laat me inschrijven. Ik moet nu maar eens een echte baan!
Ik maak een to-do-list. Het komt vooral neer op meer regelmaat, minder piekeren en LEVEN! Ik hoop op deze manier de grip op mezelf en mijn leven weer wat terug te krijgen...
"Het komt vooral neer op meer regelmaat, minder piekeren en LEVEN!"
Maar wanneer ik een week later 's avonds alleen op mijn kamer zit, slaat de twijfel toch weer toe. Want wat nou als ik de verkeerde beslissingen heb gemaakt? Ryans geluk lijkt zo afhankelijk van mij, dat ik soms het liefst zo ver mogelijk uit zijn buurt blijf, op die manier kan ik hem ook geen pijn doen. Maar ik wil zo graag bij hem zijn! En wat als ik meer ga werken en ik krijg weer die aanvallen van pijn en van migraine? En moet ik wel op zoek naar een eigen huis, of kan ik beter gewoon weer bij Ryan intrekken? En Lesley... is dat gevoelige plekje de onbereikbaarheid of toch liefde? En wat nou als het op de HBO ook niet lukt?
Waaaah!
Ik wil niet zoveel denken, maar gewoon doen! Ik wil zo graag mijn hart volgen. Maar op dit moment kan ik nieteens over de muren om mijn eigen hart heen kijken.
Linda Korner
charlie | 13 februari 2006Beste Linda, |
GD | 13 februari 2006Twijfels zijn er altijd. Misschien lijkt het soms wel alsof ze alleen bij jou toeslaan, maar iedereen kent ze. Deal er mee en ga gewoon lekker straks naar het HBO. Je hebt je propedeuse toch ook in een keer gehaald. Komt helemaal goed hoor meissie. |
Yeeling | 13 februari 2006Linda, |
HenniePennie | 13 februari 2006Ach LindaLu toch, ik ben het met alle bovenstaanden eens,dus is er weinig toe te voegen. Maar misschien moet je eens kijken naar wat als... het wel goed gaat met je nieuwe(oude)studie, je een leuke bijbaan krijgt en weer een eigen nest? Neem je leven in eigen hand,dan gaat er opeens veel ten goede veranderen,het is alleen eng eraan beginnen.Maar wat houd je tegen? Niet teveel denken maar meer gewoon doen! En het komt goed, zeker weten!! luv u |
Linda | 13 februari 2006Dank jullie wel voor jullie lieve reacties! Ik zal het allemaal onthouden en proberen het wat 'losser' te benaderen. Daar word ik veel gelukkiger van denk ik! :) xxx |
Vraagteken | 13 februari 2006Wordt het script voor Goede Tijden Slechte Tijden nu via Antenne Rotterdam geschreven? |
HenniePennie | 13 februari 2006Ja! Ben je ook fan Vraagteken? Real life is hot!! |
charlie | 14 februari 2006hahaha.... |
Birgitte | 14 februari 2006Hi Linda, |
Linda | 16 februari 2006Je hebt alles en toch lijkt het net of dat ene puzzelstukje ontbreekt. Maar ik moet zeggen, vandaag voel ik mezelf erg gelukkig, na een hele mooie valentijnsdag met mn vriendje! En Birgitte: Volg je hart! Mensen hebben altijd wel weer een mening of wat te zeggen, maar het gaat om jou! (en ik weet er alles van, makkelijker gezegd dan gedaan, maar het is wel echt waar) |
Gwen | 16 februari 2006Hi lieve Lin, ik moest ineens weer aan je columns denken dus ik kwam weer eens een kijkje nemen. Je moet niet zoveel denken vrouwtje, geniet nou eens een keer met volle teugen van de leuke dingen die je overkomen. En wat komt, dat komt.. |