‘Bij ons niet meer dan drie handen in de pot’
Karl Marxs zei eens ‘Realiteit is wat wij samen doen’.
Neem je muziek apparatuur, eten, oude kleding mee en kom samen.
De kok voor vanavond is Adam. Hij komt oorspronkelijk uit Canada. We praten wat over zijn verleden. Het blijkt dat hij een manusje van alles is, de kookhut die in Off_corso staat heeft hij zelf gefabriceerd.
Heel het festival is hij te vinden in de zelfgemaakte keuken ‘Lucky 9, food and beverage’ in Off_corso. Terwijl ik met hem aan het praten blijven de mensen toestromen. ‘Ik had dit niet verwacht, dat er zoveel mensen zouden komen’.
De bezoekers is gevraagt om één product mee te nemen. Zo staat de tafel al snel vol met van alles. Oesters, paddestoelen, rode kleine pepertjes, verschillende soorten groentes, ambachtelijke broden, paddestoelen, paddestoelen en paddestoelen. ??? Kennelijk hadden de bezoekers daar het meeste trek in.
Ik zie opeens een notebook opengaan bij een bezoeker naast me. AD reporter, komt even rondkijken na 10 minuten weer weg. Vast te druk om deze avond in zijn geheel mee te maken. Mijn idee is om heel de avond te blijven om de sfeer (en het eten ) te proeven.
Adam vraagt of ik ooit oesters heb gegeten. Mijn hoofd beweegt in oostelijke en westelijke richting bij de gedachte van alle verhalen over oesters. ‘Gewoon proberen’. Ik had niets in te brengen want de prept oester zit al in me hand te wachten om gegeten te worden. ‘Je mag kauwen’ hoor ik op de achtergrond terwijl ik mijn ogen sluit en me voorbereid op het onbekende. Fastforward.
Ik spreek ook met Raimundas; de Litouwse host. We praten wat over en weer. Er blijken soort gelijke projecten te bestaan in Litouwen, Venetië geweest.
Hij nodigt mij uit naar een supriseparty. De vraag die volgt is al door de eeuwen het zelfde beantwoord. ‘Its a suprise’.
In de zaal is er een relaxte sfeer, mensen praten met elkaar, kijken naar een filmpje, maken muziek. Beetje hippiestyle. Wat mij opvalt is dat de bezoekers zijn geinteresseerd in elkaar. Ik heb met iedereen gepraat en gelachten, terwijl het allemaal onbekenden zijn voor me.Het tempo van de avond is langzaam. Het is niet vooraf ingepland wat er gaat gebeuren. Behalve dat er gegeten en een film vertoond zal worden. Het leven is al conplex genoeg met drukke agenda’s en verplichtingen. We zijn op zoek naar rust en ontspanning. Waarom gaan we anders zo vaak per jaar op vakantie.
Aan het eind van de avond als ik naar buiten loop, ik vertel de beveiliging wat ze binnen aan het doen zijn. Lachend zegt hij ‘Bij ons niet meer dan drie handen in de pot’. Leuk einde van zo’n avond. Ik heb genoten. Dit moet vaker in Rotterdam gebeuren.
