Mijn bloemenman was er wel. Hij had zijn kraam met grote plastic lappen omgetoverd tot een transparant tentje en binnen brandde een klein gaskacheltje.

Zijn hyacinthen, ranonkels en tulpen leken allemaal op ijsbloemen. Door die snerpende wind 'uit Rusland' bleef de klandizie weg. Terwijl we samen wat mistroostig naar de bloemen keken stapte er een man het tentje binnen. En wat voor een man! Ik keek naar een rijzig figuur met een karaktervolle kop en donker golvend haar dat licht grijsde aan de slapen. Hij vroèg er gewoon om bekeken te worden, met zijn zachtlederen zwarte schoenen, licht getailleerde driekwart couturejas en intrigerende zwarte zonnebril. Dit moest een celeb zijn die aandacht wilde maar anonimiteit verlangde. Wie droeg er anders met dit weer een zonnebril? Ik google-de mijn geheugen af. Leek hij niet op filmregisseur XX? Of nee, op die soapacteur YY!

Ondertussen vroeg XXYY aan de bloemenman hoe het die dag met de omzet stond. Nee, zelf hoefde hij geen bosje bloemen. Hij wilde eigenlijk alleen maar even kijken of 'mevrouw' er was. Nu sperde hij zijn neusgaten lichtjes, om zijn mond verscheen een sensueel glimlachje. 'Natuurlijk niet', bitste de bloemenman, 'die heb ik thuis gelaten. Veelste koud, er is toch geen handel vandaag.' 'Begrijpelijk', zei de white man in black, 'nou dan ga ik maar weer's.' En weg was hij.

Ik moèst het vragen: 'Wie was die man?' 'Och mevrouw', zei de bloemenman, 'dat is me er eentje!' 'Die komt hier elke zaterdag een beetje dollen met m'n hulp. Daar houdt hij wel van, en zij ook! Ook als het druk is, daar zitten ze niet mee. Alleen als hij dienst heeft, dan komt hij niet.'

Dienst? Daar ging m'n google-script! Hij was geen filmregisseur of acteur, maar wat dan wel? Het antwoord van de bloemenman bracht me met beide benen op de grond. 'Hij is conducteur bij de NS, een kaartjesknipper, mevrouw!' Nu verscheen er bij de bloemenman een klein sardonisch lachje om z'n mond. 'U weet wel, zo'n man die de hele dag in een uniform moet lopen met een dienstpet op z'n hoofd. Die beleefd om de plaatsbewijzen van de geachte reizigers moet vragen! '

Ja, het leven was hard. De bloemenman pakte mijn takkenbos forsythia dubbeldik in papier, voor onderweg, tegen de russische wind. Ik haastte me naar Lief die bij de visboer stond. De warme kibbelingen waren voor thuis. Op de Meent liep ons een rijzige man met zonnebril tegemoet. De man zei me gedag. 'Wie was dat?', vroeg Lief. En ik, ik vertelde Lief over wat de bloemenman dacht wie de man was.